Οι πατέρες Ραφαήλ Νόικα και Συμεών του Έσσεξ μιλούν για τον Άγ.Σιλουανό τον Αθωνίτη

Οι ιερομόναχοι π.Ραφαήλ Νόικα και π.Συμεών του Έσσεξ μιλούν μεταξύ άλλών για τον Άγιο Σιλουανό απαντώντας σε ερωτήσεις φοιτητών

-Πάτερ,μιλήσατε τόσο όμορφα για τον Άγ.Σιλουανό τον Αθωνίτη.Μπορείτε να μας πείτε περισσότερα γι'αυτόν;

Ο Άγιος Σιλουανός γεννήθηκε στη Ρωσία σ' ένα χωριό το 1866. Μετά που τελείωσε το στρατιωτικό στην Στανγκπέτεσμπουργκ, πήγε στο Άγιο Όρος, για να γίνει μοναχός. Στα νιάτα του μορφώθηκε πολύ λίγο, πήγε μόνο 2 χειμώνες στο σχολείο του χωριού του. Στην περίπτωση του μπορούμε να λέμε ότι τον μόρφωσε ο Θεός. Σε λίγο χρονικό διάστημα μετά τον ερχομό του στο Άγιο Όρος, είχε μια μεγάλη πνευματική εμπειρία μέσα στην οποία του παρουσιάστηκε ο Χριστός. Ο ίδιος περιγράφει αυτό το όραμα στα γραπτά του μέσα στα οποία λέει ότι εκείνη τη στιγμή γέμισε με το Άγιο Πνεύμα το σώμα και η ψυχή του, από εκείνη τη στιγμή άρχισε να προσεύχεται για όλους τους ανθρώπους. Σιγά - σιγά άρχισαν να τον πολεμάνε οι δαίμονες και για περίπου 15 χρόνια έδωσε μάχη εναντίον τους με τις ασκητικές μεθόδους της παράδοσης. Παρόλα αυτά δεν τα κατάφερε να ελευθερωθεί απ' αυτόν τον πόλεμο. Τότε προσευχήθηκε στον Χριστό ζητώντας Του να τον ελευθερώσει από αυτόν τον πόλεμο και έλαβε μέσα στην καρδιά του αυτήν την διδαχή; «Κράτα το νου σου στον Άδη και μην απελπίζεσαι».

Λαμβάνοντας αυτά τα λόγια από το Χριστό, έμαθε πώς να προχωρήσει στο δρόμο της μετάνοιας, επειδή ακριβώς μέσα από την «υπερηφάνεια», ανοίγουμε την πόρτα στους δαίμονες. Αντίθετα, μέσα από την ταπείνωση γλιτώνουμε. Μπορούμε να λάβουμε τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, η οποία μόνη μας προστατεύει από τον πειρασμό των δαιμόνων. Και από εκείνη τη στιγμή άρχισε να ακολουθεί την συμβουλή του Χριστού και έμαθε πώς να γλιτώνει από αυτόν τον πόλεμο με τους δαίμονες.

Ξαναβρήκε τη Χάρη που την έλαβε στην αρχή και αυτή είναι η δεύτερη περίοδος της ζωής του από την οποία έφτασε στην ησυχία και στη νίκη πάνω στις δυνάμεις του σκότους. Η ζωή του μοιράζεται σε τρεις περιόδους, από 15 χρόνια η καθεμιά.

Πέθανε το 1938 και τον αγιοποίησαν από το Οικουμε¬νικό Πατριαρχείο το 1988.

Ένα σημείο στο οποίο επιμένει πάρα πολύ, είναι η αγάπη για τον πλησίον, ιδιαίτερα η αγάπη για τους εχθρούς. Χωρίς τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος ο άνθρωπος είναι ανίκανος να αγαπά τους εχθρούς. Και λέει ότι η αγάπη για τους εχθρούς, είναι ένα κριτήριο, μέσα από το οποίο μπορούμε, να καταλάβουμε, αν βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο. Επίσης επιμένει πάρα πολύ στο ρόλο του Αγίου Πνεύματος. Πιστεύω ότι είναι ένας από τους Αγίους της Εκκλησίας ο οποίος τονίζει περισσότερο αυτό και ιδιαίτερα τη γνώση του Χριστού ως αληθινού Θεού και σαν Αληθινού Ανθρώπου. Η μεγάλη του μαρτυρία είναι για την αγάπη. Την αγάπη προς τον Θεό και προς τον πλησίον.

Για να επανέλθω πάνω σ' αυτό το πρόβλημα της οικουμενικότητας, χωρίς να εκφράζομαι θεολογικά, ο Άγιος τονίζει την ενότητα ολόκληρης της ανθρωπότητας. Και κατ' αυτόν τον τρόπο ερμηνεύει την εντολή του Κυρίου (ν' αγαπάμε τον πλησίον σαν τον εαυτόν μας). Δεν μιλάει για το πόσο πολύ τον αγαπάμε. Πρέπει να τον αγαπάς επειδή είναι η ζωή σου

-Αν δεν υπάρχει η ενότητα της ανθρωπότητας τι Χριστιανικό νόημα, έχει η εσχατολογική προσευχή του Αγιου Σιλουανού για ολόκληρη την ανθρωπότητα;

-Πρώτα απ' όλα θέλω να σας κάνω γνωστό το γεγονός με το οποίο ο Άγιος Σιλουανός έλαβε τη χάρη της προσευχής για όλους τους ανθρώπους. Μετά από 15 χρόνια δυσκολιών και μάχης κατά των παθών, όταν βρισκόταν στο Αγιον Όρος. Του φανερώθηκε ο Σωτήρ μας, σε όραμα, στη Θεία Λειτουργία μέσα στην εκκλησία και όπως διηγείται ο ίδιος, εκείνη τη στιγμή είχε γεμίσει από τη Χάρη του Αγί­ου Πνεύματος, ολόκληρος και στην ψυχή και στο σώμα. Και βίωσε την κατάσταση της Αναστάσεως. Την πασχαλι­νή κατάσταση. Και μέσα σ' αυτή την κατάσταση άρχισε να προσεύχεται για όλους τους ανθρώπους. Μπορούμε να σκεφτούμε, ότι αύτη τη χάρη της προσευχής για όλους τους ανθρώπους, του την έδωσε ο Ίδιος ο Θεός, «αυτήν την πασχαλινή κατάσταση» και είναι εξ' ολοκλήρου αλή­θεια ότι στην ανθρωπότητα υπάρχει μια ουσιαστική ενότη­τα. Μπορούμε να λέμε ότι ο Θεός δημιούργησε τον άν­θρωπο κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση, όχι ομοούσιο της Αγίας Τριάδος. Δηλαδή όπως ο ένας Θεός με τρία πρόσω­πα. Η ανθρωπότητα είναι ένα πλήθος από άτομα, αλλά στην κατάσταση της πτώσεως, δεν μιλάμε πια για μια ενό­τητα προσώπων, αλλά για έναν καταμερισμό ατόμων. Εί­μαστε μια έκρηξη ατόμων. Στην πτωτική μας κατάσταση δεν είμαστε μια στενή ένωση προσώπων. Και μπορούμε να λέμε ότι ο σκοπός της Χριστιανικής ζωής είναι το να γίνουμε πρόσωπα δηλαδή να είμαστε συγχρόνως σε από­λυτη κοινωνία με το Θεό και ταυτόχρονα με ολόκληρη την ανθρωπότητα. Αυτό που πραγματοποιεί αυτή την ένωση είναι η αγάπη. Γι' αυτό ο Σωτήρ μας, ο Χριστός έδωσε τις δύο εντολές: «Το να αγαπάς το Θεό και τον πλησίον». Και όπως εξηγεί ο άγιος Σιλουανός το να αγαπάς τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου δεν δείχνει το μέτρο με το οποίο πρέπει να αγαπάς τον πλησίον, αλλά ότι πρέπει να τον αγα­πάς σαν την δική σου ζωή. Στον Παράδεισο, στη Βασιλεία του Θεού, κάθε πρόσωπο ζει στο σύνολο της ανθρωπότη­τας. Όπως κάθε πρόσωπο της Αγίας Τριάδας ζει σαν σύνο­λο της Θεϊκής φύσης. Και τότε εκείνη τη στιγμή αυτή η απελπισμένη ανθρωπότητα γίνεται μια ενότητα προσώπων

Τον Άγιο Σιλουανό δεν τον εκτιμούσαν πολλοί. Έζησε σε μια μονή με 2500 μοναχούς και κανένας δεν είδε κάτι το ξεχωριστό στον Άγιο Σιλουανό. Λίγοι τον εκτιμούσαν. Μέσα σ' αυτούς ήταν και ο π. Σωφρόνιος ο οποίος από την αρχή είχε μεγάλη ευλάβεια για «τον χωριάτη, που είχε μόνο δυο χειμώνες μόρφωση», δηλαδή πήγε μόνο δυο χει­μώνες σχολείο στην Ρωσία ίσα που έμαθε να γράφει και λίγα μαθηματικά. Ο Σωφρόνιος, άνθρωπος με μεγάλη κουλτούρα και σπουδαία μόρφωση έτρεφε βαθύ σεβασμό προς τον Σιλουανό και γι'αυτό ο Κύριος του φανέρωσε ποιος πραγματικά ήταν αυτός ο άνθρωπος. Χωρίς τον π. Σωφρόνιο η ιστορία θα είχε θάψει τον όσιο Σιλουανό. Τώ­ρα τον γνωρίζει όλος ο κόσμος μέσα από το βιβλίο του π. Σωφρονίου, ο οποίος αποθησαύρισε σ' αυτό την εσωτερι­κή ζωή και τα χειρόγραφα του Αγίου Σιλουανού και οι Χριστιανοί σ' όλο τον κόσμο το αγάπησαν τόσο, ώστε μεταφράστηκε σε 14 και πλέον γλώσσες. Αν και έζησε απομονωμένος, αν και την εσωτερική του ζωή δεν την υποψιαζόταν σχεδόν κανείς, όμως η δυναμική ενέργεια της εν αγίω πνεύματι προσευχής του, θα έμενε στην εκκλησία και τον κόσμο σαν σπουδαίος πνευματικός θησαυρός.

Ο καλός Θεός ήθελε να μας χαϊδέψει και να μας γλυκάνει με τα λόγια του πολλοί βρήκαν παρηγοριά και λύτρωση σ' αυτά τα λόγια.

Ο μεγάλος Άγιος του αιώνα μας, ο όσιος Σιλουανός ο Ρώσος πολλές φορές λέει μέσα στα γραπτά του πως: «οι δυσκολίες και οι τραγωδίες έρχονται στη ζωή των ανθρώπων επειδή δεν προσεύχονται». Πράγματι κι εμείς με την ευσπλαχνία του Θεού συναντηθήκαμε εδώ, και είμαστε ενωμένοι πρώτα δια της προσευχής, δηλαδή με τα λόγια της Εκκλησίας προς την Παναγία (με τον Ακάθιστο Ύμνο που προ ολίγου ψάλλαμε). Αυτά τα λόγια αν προσπαθήσουμε να τα κατανοήσουμε -πράγμα που συμβαίνει μερικές φορές, - ξυπνάει ο νους και γεμίζει η καρδιά μας και μας αλλάζει για πάντα. Κάθε λέξη της εκκλησίας είναι ένα μαργαριτάρι με μεγάλη αξία. Γι' αυτό να προσέχουμε ιδιαίτερα κάθε λέξη της Θείας Λειτουργίας. Αλλά και κάθε λόγος που διαβάζεται στην εκκλησία και κάθε λόγος προσευχής να γίνει δικός μας λόγος στην προσωπική μας προσευχή.

Να μην θεωρούμε τα ιερά λόγια της Εκκλησίας σαν κάτι που το έγραψαν άλλοι, και τα διαβάζουν άλλοι, αλλά να γίνουν και δικά μας λόγια. Κάθε φορά, που έχουμε ευκαιρία για προσευχή, είναι καλό να λέμε έστω και μια λέξη απ' αυτά, στη σκέψη μας, επειδή ο Θεός ακούει και την σκέψη και ακούει πολλές φορές και τις επιθυμίες, τις οποίες ο άνθρωπος δεν ξέρει να τις διατυπώνει πάντα με λόγια.

Κάθε στιγμή της ζωής μας, είναι ευκαιρία για προσευχή. Έχουμε ένα βάρος; να ζητάμε βοήθεια από το Θεό. Βρισκόμαστε σε κίνδυνο; Να ζητάμε βοήθεια για να μας φυλάει ο Θεός. Πέσαμε στην αμαρτία; Ν' ανοίγουμε την καρδιά μας και να εξομολογούμαστε εκείνη τη στιγμή στο Θεό, πριν πάμε στον πνευματικό για εξομολόγηση, για να πάρουμε από το πετραχήλι τη χάρη της θεραπείας. Να

προσευχόμαστε για όλους τους αδελφούς μας, επειδή όπως δεν θέλουμε να χαθούμε εμείς, ούτε τα αδέλφια μας να χαθούν.

Το πιο δύσκολο, το πιο φοβερό είναι, να βλέπετε εμάς τους λειτουργούς του Αγίου Βήματος και να πιστεύετε πως αυτό που κάνουμε δεν είναι καλό ή δεν είναι σωστό μπροστά στα μάτια σας, μπροστά στο Θεό.

Προσευχηθείτε για μας και μη σκανδαλίζεσθε! Εμάς μόνο με τις προσευχές σας, δηλαδή με τις προσευχές του λαού του Θεού, θα μας φωτίσει και θα μας καθοδηγήσει σωστά το Αγιο Πνεύμα. Έχουμε λοιπόν ανάγκη από τη δύναμη της προσευχής σας, όπως και εσείς έχετε ανάγκη από τη χάρη του Αγιου Πνεύματος την οποία λαμβάνετε μέσα από την Ιεροσύνη μας.

Έτσι η Εκκλησία θα γίνει ένας άνθρωπος, μια ψυχή, ένας άνθρωπος με περισσότερα πρόσωπα, όπως και ο Θεός είναι τρία πρόσωπα.


πηγη«Η Ορθοδοξία σήμερα(Ομιλίες με τον π.Ραφαήλ Νόικα και π.Συμεών)

Εκδ.Σπηλιώτη