Αγία Ιουλίττη από την Καισαρεία

Ως αχλυώδες και το πυρ της καμίνου,
Προς την καλήν λάμπουσαν ην Iουλίτταν.

Βιογραφία

Η Αγία Ιουλίττη έζησε στην Καισαρεία της Καππαδοκίας στα χρόνια του Μεγάλου Βασιλείου, ο όποιος έτρεφε μεγάλη υπόληψη προς αυτή, λόγω της ευσέβειας και των πολλών αρετών της. Η Ιουλίττη είχε μεγάλη περιουσία και πολεμήθηκε από κάποιο πλεονέκτη και άρπαγα ισχυρό, που την έμπλεξε σε δίκες και κίνησε εναντίον της ψευδομάρτυρες. Η Ιουλίττη, παρακάλεσε τον Μέγα Βασίλειο να την προστατέψει. Αυτός, γνωρίζοντας το δίκιο της, δέχτηκε και έγραψε στον Παλλάδιο, άνδρα χρηστό και θεοφοβούμενο, να συνηγορήσει υπέρ της Ιουλίττης στον έπαρχο. Στην ίδια δε γράφει, για να την ενδυναμώσει, ότι «δυνατός δε ο άγιος (θεός) διαγαγείν σε πάσης θλίψεως, μόνον εάν αληθινή και γνησία καρδία έλπίσωμεν έπ' αυτόν». Τελικά ο αντίδικος της Ιουλίττης, την κατάγγειλε ότι έβριζε τα - υπέρ της ειδωλολατρίας - διατάγματα του Ιουλιανού. Όταν ρωτήθηκε γι' αυτό η Ιουλίττη, απάντησε ότι καταδικάζει την ειδωλολατρία και καθήκον της είναι να ενισχύει τους χριστιανούς στην αληθινή πίστη. Για την ομολογία της αυτή, καταδικάστηκε και ρίχτηκε στη φωτιά. Το σώμα της ωστόσο, έμεινε ακέραιο και έβρισκαν σε αυτό παρηγοριά και ίαση οι πιστοί Χριστιανοί.


Σήμερα 30/07/2010 εορτάζουν:


Άγιοι Σίλας, Σιλουανός, Επαινετός, Κρήσκης και Ανδρόνικος οι Απόστολοι

ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΑΣ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

ΑΓΙΟΣ ΕΠΑΙΝΕΤΟΣ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

ΑΓΙΟΣ ΚΡΗΣΚΗΣ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Αγία Θεοδότη και τα τρία παιδιά της

Θεῷ δοτὴν τίθησι τὴν Θεοδότην.

Τὸ πῦρ καμίνου σὺν τρισὶ τέκνοις φίλοις.

Βιογραφία

Η Αγία Θεοδότη ήταν από τη Νίκαια και διακρινόταν για τη θερμότητα της ευσέβειας της. Έμεινε χήρα και αφοσιώθηκε στην ανατροφή των τριών παιδιών της, χωρίς να δώσει καμιά προσοχή στις προτάσεις δεύτερου γάμου. Με τη φιλόστοργη φροντίδα της, μεγάλωσαν οι γιοι της και αναδείχτηκαν παιδιά πιστά και με μεγάλη φρόνηση. Τα χρόνια όμως εκείνα, ήταν δύσκολα και επικίνδυνα. Η εικονομαχία ήταν στο αποκορύφωμα της. Η αγία Θεοδότη με τους γιους της, ήταν στην πρώτη τάξη των υπερμάχων αθλητών της Ορθοδοξίας. Εκείνη μεταξύ του γυναικείου κόσμου, αυτοί μεταξύ των συνομηλίκων τους, συμβούλευαν και διήγειραν κατά των άσεβων προσταγμάτων των εικονομάχων βασιλέων. Το καθήκον αυτό, έφερε μητέρα και γιους στο μαρτύριο, που το υπέστησαν με αξιοθαύμαστη καρτερία. Έτσι όλοι μαζί, πήραν τα αθάνατα στεφάνια, που παρέχει στους καλούς αθλητές ο αγωνοθέτης Θεός. Ναό στην Αγία Θεοδότη έκτισε ο αυτοκράτωρ Ιουστινιανός. (Η μνήμη της Αγίας Θεοδότης και των τριών παιδιών της επαναλαμβάνεται και την 22α Δεκεμβρίου με διαφορετικά βιογραφικά στοιχεία τα οποία όμως μοιάζουν με τα βιογραφικά στοιχεία που υπάρχουν στον ιστοχώρο της Εκκλησίας της Ελλάδος για την 29η Ιουλίου).

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ.

Ὡς δῶρον ἐκλεκτόν, Θεοδότη θεόφρον, προσήγαγες Θεῶ, τοὺς ἐνθέους βλαστούς σου, σὺν τούτοις γὰρ ἠγώνισαι, ἱερῶς ἐναθλήσασα, μεθ' ὧν πρέσβευε, ὑπὲρ ἠμῶν τῷ Κυρίῳ, δοῦναι ἄφεσιν, ἁμαρτιῶν ἠμὶν πάσι, καὶ βίου διόρθωσιν.

Ανάλυση ονόματος*

ΘΕΟΔΟΤΟΣ: (από το Θεός + δοτός) = ο θεόδοτος, η χάρις και το δώρο του Θεού, Θεικό δώρο.
Σήμερα 29/07/2010 εορτάζουν:


Άγιος Καλλίνικος

Άγιος Θεοδόσιος ο Νέος (ή Μικρός) ο Ευσεβής Βασιλιάς

Αγία Θεοδότη και τα τρία παιδιά της

ΤΡΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΘΕΟΔΟΤΗΣ

Άγιος Μάμας

Άγιος Βασιλίσκος ο γέρων

Άγιος Κωνσταντίνος, Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης

Άγιοι Πατέρας, Μητέρα και τα δύο Παιδιά τους

ΑΓΙΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ

ΑΓΙΑ ΜΗΤΕΡΑ

ΑΓΙΑ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ

Άγιος Ιωάννης ο στρατιώτης

Άγιοι Βενιαμίν και Βηρίος

ΑΓΙΟΣ ΒΕΝΙΑΜΙΝ

ΑΓΙΟΣ ΒΗΡΙΟΣ

Άγιος Ιωάννης ο μάρτυρας

Παραίνεση των αγίων πατέρων για προκοπή στην τελειότητα

Είπε ο αββάς Ποιμήν ότι, όταν πρόκειται ένας άνθρωπος να χτίσει σπίτι, πολλά είναι τα χρειαζούμενα που συγκεντρώνει, για να μπορέσει να το στήσει το σπίτι, αλλά και είδη διάφορα συγκεντρώνει, έτσι κι εμείς ας αποκτήσουμε λίγο, έστω, απ’ όλες τις αρετές.

Μέγα Γεροντικόν

Οσία Ειρήνη η Χρυσοβαλάντου

Eιρηνικώς έζησας Eιρήνη πάλαι,

Kαι νυν κατοικείς ένθα ειρήνη βρύει.

Βιογραφία

Η Οσία Ειρήνη έζησε στα χρόνια της βασίλισσας Θεοδώρας, που αναστήλωσε τις άγιες εικόνες.

Η Ειρήνη καταγόταν από την Καππαδοκία και διακρινόταν όχι μόνο για την ευσέβεια της, αλλά και για την σωματική ωραιότητα της και για την ευγενή ανατροφή της. Είχε ζητηθεί λοιπόν σε γάμο, από διακεκριμένο άνδρα του παλατιού και ξεκίνησε για το Βυζάντιο. Στη διαδρομή όμως, πέρασε από τη Μονή του Χρυσοβαλάντου και τόσο ελκύστηκε από τη συναναστροφή των καλογριών, ώστε πήρε τη μεγάλη απόφαση να παραμείνει μαζί τους. Έτσι απέρριψε τις κοσμικές δόξες, γύρισε στην πατρίδα της, πούλησε τα υπάρχοντα της, βοηθώντας πολλούς φτωχούς και τα υπόλοιπα χρήματα τα εναπόθεσε στη Μονή. Έγινε μοναχή και η ζωή της μέσα στο μοναστήρι υπήρξε πολύ ασκητική και αγία.

Όταν πέθανε η ηγουμένη, η Ειρήνη, παρά την άρνηση της, ορίστηκε διάδοχος της. Από τη νέα της θέση, επετέλεσε τα καθήκοντα της άριστα. Ο Θεός μάλιστα, την προίκισε με το προφητικό και θαυματουργικό χάρισμα. Έτσι δια της προσευχής της, απάλλαξε πολλούς από τα δαιμόνια. Προαισθάνθηκε τον θάνατο της και απεβίωσε ειρηνικά, γεμάτη χαρά για το ευχάριστο ουράνιο ταξίδι της.

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Βασιλείας γήινους πάλαι οὐκ ἔτυχες, ἀλλ' ἄφθαρτων στεφάνων νῦν σὲ ἠξίωσεν, ὁ Νυμφίος σου Χριστὸς ὁ ὡραιότατος ὢ καθιέρωσας σαύτην, ὅλη καρδία καὶ ψυχή, Εἰρήνη Ὁσία Μῆτερ, Χρυσοβαλάντου ἡ δόξα, ἠμῶν δὲ προσφυγὴ καὶ βοήθεια.

Ανάλυση ονόματος*

ΕΙΡΗΝΗ: Αυτή που έχει ηρεμία και δημιουργεί γύρω της γαλήνη ψυχής και πνεύματος



Σήμερα 28/07/2010 εορτάζουν:


Άγιοι Πρόχορος, Νικάνωρ, Τίμων και Παρμένας οι Απόστολοι και Διάκονοι

ΑΓΙΟΣ ΠΡΟΧΟΡΟΣ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΟΝΟΣ

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΑΝΩΡ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΟΝΟΣ

ΑΓΙΟΣ ΤΙΜΩΝ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΟΝΟΣ

ΑΓΙΟΣ ΠΑΡΜΕΝΑΣ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΟΝΟΣ

Οσία Ειρήνη η Χρυσοβαλάντου

Άγιος Ευστάθιος που μαρτύρησε στην Άγκυρα

Άγιος Ακάκιος

Αγία Δροσίς

Ανάμνηση των εγκαινίων του Ναού της Υπεραγίας Θεοτόκου εν τοις Διακονίσσης

Όσιος Παύλος ο Ξηροποταμινός

Άγιος Αυξέντιος ο εν Λαοδικεία Φρυγίας μάρτυρας

Όσιος Δανιήλ ο θαυματουργός

Όσιος Μωησής ο θαυματουργός



Ο Θεός παρακολουθεί την καρδιά μας και ελέγχει το περιεχόμενό της. Να εξετάζουμε συνεχώς τον εαυτό μας, να μετανοούμε για το παρελθόν και να φοβόμαστε τις αδυναμίες μας. Να μην χάνουμε όμως την ελπίδα της σωτηρίας μας.

Γέροντας Παΐσιος

Άγιος Παντελεήμων ο Μεγαλομάρτυς και Ιαματικός

Γαλακτόμικτον, Μάρτυς, αἷμα σῆς κάρας,

Δι' ἣν ὑδατόμικτον ὁ Χριστὸς χέει.

Φάσγανον ἑβδομάτῃ λάχεν εἰκάδι Παντελεήμων.

Βιογραφία

Ο Άγιος Παντελεήμων (Παντελέων το πρότερον όνομα) καταγόταν από τη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας και έζησε στα χρόνια του Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.). Πατέρας του ήταν ο Ευστόργιος, ο οποίος ήταν εθνικός και μετά τις νουθεσίες του γιου του έγινε χριστιανός. Μητέρα του ήταν η Ευβούλη, η οποία προερχόταν από χριστιανική οικογένεια (βλέπε 30 Μαρτίου). Εκπαιδεύτηκε στην ιατρική από τον Ευφρόσυνο και κατηχήθηκε στη χριστιανική πίστη και βαπτίσθηκε από τον πρεσβύτερο Ερμόλαο (βλέπε 26 Ιουλίου).

Κάποια στιγμή όταν οχιά δάγκωσε έναν νεαρό και ουσιαστικά τον θανάτωσε ο Άγιος Παντελεήμονας επικαλούμενος τον Χριστό τον ανάστησε.

Αφορμή του μαρτυρίου του στάθηκε ένα ακόμα θαύμα του Αγίου. Κάποτε είχε θεραπεύσει έναν τυφλό, ο οποίος και ανέφερε το γεγονός της θεραπείας του στον βασιλιά, λέγοντάς του ότι τον θεράπευσε ο Παντελέων στο όνομα του Χριστού, στον οποίο και ο ίδιος πλέον πίστευε. Ο βασιλιάς αφού τον άκουσε, αμέσως διέταξε και τον αποκεφάλισαν. Ο ίδιος ο Παντελέων προσήχθη στον βασιλιά, ο οποίος διέταξε τον βασανισμό του με σκοπό την άρνηση της πίστεώς του.

Ο Άγιος βασανίσθηκε σκληρά με διάφορους τρόπους, όμως δεν υπέκυψε στις πιέσεις αφού ο Κύριος εμφανίσθηκε μπροστά του με τη μορφή του πνευματικού του Ερμόλαου και του έδωσε θάρρος. Τέλος διατάχθηκε ο αποκεφαλισμός του και τότε ακούστηκε φωνή από τον ουρανό που τον καλούσε όχι ως Παντελέοντα αλλά ως Παντελεήμονα. Μόλις όμως ο δήμιος άπλωσε το χέρι του για να κόψει με το σπαθί του το κεφάλι του Αγίου, το σπαθί λύγισε και το σίδερο έλιωσε σαν κερί. Μπροστά σε τέτοιο θαύμα και οι παραβρισκόμενοι στρατιώτες έγιναν χριστιανοί. Τότε ο Άγιος εκουσίως παραδόθηκε στο μαρτύριο. Λέγεται ότι από τη πληγή του δεν έτρεξε αίμα αλλά γάλα και το δέντρο της ελιάς, στο οποίο τον είχαν δέσει καρποφόρησε ξαφνικά.


Ἀπολυτίκιον

Ἦχος γ’.

Ἀθλοφόρε Ἅγιε, καὶ ἰαματικὲ Παντελεῆμον, πρέσβευε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ, ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

Κοντάκιον

Ἦχος πλ. α’.

Μιμητὴς ὑπάρχων τοῦ ἐλεήμονος, καὶ ἰαμάτων τὴν χάριν παρ᾽αὐτοῦ κομισάμενος, ἀθλοφόρε καὶ Μάρτυς Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, ταῖς εὐχαῖς σου τὰς ψυχικὰς ἡμῶν νόσους θεράπευσον, ἀπελαύνων τοῦ ἀεί, πολεμίου τὰ σκάνδαλα, ἐκ τῶν βοώντων ἀπαύστως· Σῶσον ἡμᾶς Κύριε.

Ὁ Οἶκος

Τοῦ Ἀναργύρου τὴν μνήμην, τοῦ γενναίου τὴν ἄθλησιν, τοῦ πιστοῦ τὰς ἰατρείας, εὐσεβῶς ὑμνήσωμεν φιλόχριστοι, ἵνα λάβωμεν ἔλεος, μάλιστα οἱ βορβορώσαντες, ὡς κἀγώ, τοὺς ἑαυτῶν ναούς· ψυχῶν γὰρ καὶ σωμάτων ὁμοῦ τὴν θεραπείαν περέχει. Σπουδάσωμεν οὖν, ἀδελφοί, ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν ἔχειν τοῦτον ἀσφαλῶς, τόν ῥυόμενον ἐκ πλάνης τοὺς βοῶντας ἀπαύστως· Σῶσον ἡμᾶς Κύριε.

Κάθισμα

Ἦχος πλ. δ'. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.

Μαρτυρήσας γενναίως ὑπὲρ Χριστοῦ, καὶ τὴν πίστιν κηρύξας τῷ σῷ πατρί, ἀνείλκυσας πανεύφημε, τοῦ βυθοῦ τῆς ἀγνοίας, καὶ τυράννων μὴ πτήξας, τὸ ἄθεον φρόνημα, τῶν δαιμόνων κατῄσχυνας, τὸ ἀνίσχυρον θράσος· ὅθεν καὶ τὴν χάριν, ἐκ Θεοῦ ἐκομίσω, ἰᾶσθαι νοσήματα, τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος, Παντελεῆμον πανεύφημε. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.

Μεγαλυνάριον

Ῥεῖθρα ἰαμάτων ὡς ἐκ πηγῆς, χάριτι θαυμάτων, βρύει χρῄζουσι δωρεάν, ὁ Παντελεήμων, ὁ πάνσοφος ἀκέστωρ· οἱ ῥώσεως διψῶντες δεῦτε ἀρύσασθε σε.


Ανάλυση ονόματος*

ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ: (πας + ελεήμων) = ο προς πάντας ελεήμων και φιλάνθρωπος.

Οι Τούρκοι θα αλωνίζουν στο Αιγαίο όσο η Αθήνα δεν ορίζει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.

Η συνέντευξη του καθηγητή Θεόδωρου Καρυώτη στον αείμνηστο συνάδελφο Λάμπρο Παπαντωνίου νια λογαριασμό της «Π», τον Ιανουάριο του 2009, ήταν προφητική από κάθε άποψη για τα όσα συμβαίνουν και σήμερα στο Αιγαίο, αλλά και στο Ιόνιο, ενώ καταλογίζει ευθύνες και στην Ε.Ε.

Ο Θ. Καρυώτης καταλογίζει ευθύνες στις ελληνικές κυβερνήσεις που δεν προχωρούν, εδώ και τώρα, στην οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, τονίζοντας ότι κανένα κράτος δεν προσφεύγει στη Χάγη μόνο για την υφαλοκρηπίδα χωρίς τον ορισμό της ΑΟΖ. Ο ορισμός της ΑΟΖ, που φτάνει έως τα 200 μίλια, θα θέσει τέρμα μια για πάντα, οριστικά και αμετάκλητα, στις τουρκικές διεκδικήσεις στο νησιωτικό, τον εναέριο και το θαλάσσιο χώρο του Αιγαίου Πελάγους.



Ο Δρ Θεόδωρος Κ. Καρυώτης είναι καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ και μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στη Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της θάλασσας.

Αναδημοσιεύουμε την συνέντευξη Κα­ρυώτη η οποία εξηγεί γιατί οι Τούρκοι προκαλούν στην περιοχή του Καστελόριζου.

Γιατί είναι σημαντική η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ);

Η νέα σύμβαση του Δικαίου της θάλασσας, που υπάρχει πλέον από το 1982, δημιούργησε μια νέα θαλάσσια ζώνη, η οποία λέγεται Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ). Αναφέρεται στο άρθρο 56 της Σύμβασης, που καθορίζει τις αρμοδιότητες και υποχρεώσεις του παράκτιου κράτους μέσα σε αυτή την αποκλειστική οικονομική ζώνη. Υπάρχει μια τεράστια διαφορά ανάμεσα στην αποκλειστική οικονομική ζώνη και στην υφαλοκρηπίδα, γιατί η υφαλοκρηπίδα ασχολείται μόνο με το πετρέλαιο. Ενώ η αποκλειστική οικονομική ζώνη περιλαμβάνει στη δικαιοδοσία της όχι μόνο το πετρέλαιο, αλλά και την αλιεία. Επίσης, οι Τούρκοι, που δεν τους αρέσει καθόλου αυτή η αποκλειστική οικονομική ζώνη, αντιλαμβάνονται ότι δεν περιέχει καμία γεωλογική έννοια και η σύμβαση ξεκάθαρα αναφέρει ότι και τα νησιά διαθέτουν αποκλειστική οικονομική ζώνη.

Εννοούμε και τις νησίδες και τις βραχονησίδες και τις πολύ μικρές νησίδες;

Τα νησιά που κατοικούνται έχουν ΑΟΖ. Τα άλλα τα νησιά τα πιάνει το θέμα των χωρικών υδάτων, που μπορεί να φθάσουν μέχρι 12 μίλια.

Το πρόβλημα είναι ότι η ΑΟΖ φθάνει μέχρι τα 200 μίλια. Τέτοια απόσταση φυσικά δεν υπάρχει στα ελληνικά πελάγη. Δηλαδή, στο Αιγαίο και στο Ιόνιο, το οποίο σημαίνει ότι δέχονται όλοι τη μέση γραμμή. Το ενδιαφέρον είναι ότι η Τουρκία, που δεν έχει υπογράψει και δεν έχει επικυρώσει το Δίκαιο για τη Σύμβαση της θάλασσας, έχει φτιάξει μια αποκλειστική οικονομική ζώνη στη Μαύρη θάλασσα με τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία και την τότε Σοβιετική Ένωση, χωρίς να έχει υπογράψει και να επικυρώσει αυτή τη Σύμβαση. Ήταν, κατά τη γνώμη μου, ένα τραγικό λάθος, διότι δημιούργησε ένα προηγούμενο δεχόμενη αυτή την έννοια της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης. Ενώ, δεν δέχεται το ίδιο ούτε στο Αιγαίο, αλλά ούτε και προς τη Μεσόγειο. Και γι’ αυτό βέβαια ήταν αντίθετη και με την ΑΟΖ, που πολύ σωστά δημιούργησε η Κυπριακή Δημοκρατία.

Τι επιπτώσεις μπορεί να έχει η ΑΟΖ επί της υφαλοκρηπίδας; Δηλαδή, το ένα επικαλύπτει το άλλο;

Νομίζω αυτή ήταν ένα λάθος όλων των ελληνικών κυβερνήσεων, οι οποίες, για πάρα πολλά χρόνια τώρα, επιμένουν μονότονα ότι η μοναδική διαφορά της Ελλάδας με την Τουρκία είναι νομικής φύσης και αφορά την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου Πελάγους. Αλλά, πάνω από 25 χρόνια τώρα, η έννοια αυτή έχει υπερκεραστεί από εκείνη της ΑΟΖ. Και ένα άλλο ίσως σημαντικό σημείο είναι πως από τότε που δημιουργήθηκε η νέα Συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας, κανένα κράτος στον κόσμο δεν έχει ζητήσει μόνο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Αλλά πάντα ζητά την ταυτόχρονη οριοθέτηση και της ΑΟΖ. Εδώ έγκειται και υπεροχή της Ελλάδας, επειδή η αποκλειστική οικονομική ζώνη δεν έχει γεωλογική έννοια. Και γι’ αυτό το λόγο η Τουρκία ούτε το συζητάει.

Και φαίνεται ότι οι Τούρκοι δεν το συζητά­νε καθόλου, γιατί ξέρουν ότι θα χάσουν. Και εκεί νομίζω είναι η ελληνική τραγωδία, διότι η Ελλάδα έχει δώσει την εντύπωση ότι φοβάται να πάει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Δεν είναι θέμα αν κερδίσει κάποιος ή θα χάσει. Το θέμα είναι ότι θα λυθεί αυτή η διαφορά για πάντα, εφόσον βέβαια πάμε και συζητήσουμε ταυτόχρονα οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης.

Πόσο εφικτό είναι αυτό που μας λέτε;

Είναι εφικτό υπό την έννοια και τα δύο μέρη να συμφωνήσουν υπογράφοντας ένα συνυποσχετικό. Το πρόβλημα είναι ότι οι Τούρκοι, αν τελικά συμφωνήσουν, δεν θα συμφωνήσουν ποτέ για οριοθέτηση της ΑΟΖ. Δυστυχώς, η Ελλάδα δεν επιμένει σ’ αυτό το θέμα. Σχεδόν κανείς στην Ελλάδα δεν ασχολείται με το θέμα της ΑΟΖ. Και μάλιστα, τον περασμένο χρόνο, απ’ ότι θυμάμαι, όταν η Κύπρος αποφάσισε να αποκτήσει μια ΑΟΖ, όλες οι ελληνικές εφημερίδες έγραψαν στην πρώτη σελίδα πόσο σημαντικό είναι αυτό το θέμα, χωρίς να γνωρίζουν σε τι θέμα αναφέρονται!

Είναι περίεργο που το θέμα της ΑΟΖ δεν υπάρχει πουθενά στις συζητήσεις ή διαπραγματεύσεις ανάμεσα στις δύο χώρες. Νομίζω ότι αυτό είναι ένα τραγικό σφάλμα όλων των ελληνικών κυβερνήσεων μέχρι σήμερα, που αποδέχονται, φαίνεται, αυτή τη στάση της Τουρκίας, η οποία λέει:

«Ξέρετε, αν φέρετε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων την αποκλειστική οικονομική ζώνη, θα χάσουμε πολλά. Επομένως, δεν θέλουμε καν να το συζητήσουμε».

Υποψιάζομαι ότι οι Έλληνες δεν θέλουν να στενοχωρήσουν τους Τούρκους και δεν βάζουν στο τραπέζι το θέμα της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης.

Η Κυπριακή Δημοκρατία, παρά τα προβλήματα της, με την τουρκική εισβολή και κατοχή, τελικά το κατάφερε;

Βεβαίως! Η Κύπρος έχει υπογράψει και έχει επικυρώσει τη σύμβαση του Δικαίου της θάλασσας. Και πολύ σωστά έφτιαξε μια ΑΟΖ γύρω από ολόκληρο το νησί. Έτσι έχει αποκλειστικά δικαιώματα της αλιείας και του πετρελαίου διότι, όπως ήδη έχω αναφέρει, η ΑΟΖ συμπίπτει με την υφαλοκρηπίδα.

Η κυβέρνηση Καραμανλή έχει κάνει τίποτε γι’ οντά το σοβαρό θέμα;

Η σημερινή κυβέρνηση (σημείωση: κυβέρνηση Καραμανλή) έχει κάνει κάτι αρκετά έξυπνο. Για πρώτη φορά – και αυτό υποθέτω προς τιμήν της υπουργού Εξωτερικών κ. Μπακογιάννη – η ελληνική κυβέρνηση έχει αρχίσει να κάνει επαφές με τη Λιβύη και την Αίγυπτο για οριοθέτηση της ΑΟΖ. Και απ’ ότι ξέρω, τα πράγματα πάνε πάρα πολύ καλά. Δηλαδή, οι Αιγύπτιοι και οι Λίβυοι είναι έτοιμοι να συζητήσουμε, με βάση τη μέση γραμμή, που είναι πάρα πολύ σημαντικό για μας. Έτσι, η Ελλάδα θα δημιουργήσει ΑΟΖ σε όλες τις θαλάσσιες περιοχές της, εκτός από την περιοχή του Αιγαίου Πελάγους, που θα φέρει σε δύσκολη θέση την Τουρκία (δεν είχε προηγηθεί τότε η εμπλοκή της Τουρκίας στις συνομιλίες).

Αυτή η διευθέτηση με την Αίγυπτο, που μας λέτε, είναι δυνατόν να προσεγγίσει τις ακτές του Καστελόριζου και φυσικά ολόκληρο το σύμπλεγμα της Δωδεκανήσου, για το οποίο η Τουρκία δημιουργεί όλα τα γνωστά τα προβλήματα;

Καλά κάνετε και αναφέρετε το Καστελόριζο. Το Καστελόριζο είναι ένα νησί το οποίο κατοικείται και άρα – όπως είπαμε προηγουμένως – διαθέτει ΑΟΖ. Το πρόβλημα για τους Τούρκους είναι ότι η τοποθεσία που βρίσκεται το Καστελόριζο τους δημιουργεί πρόβλημα, διότι το Καστελόριζο έχοντας δική του ΑΟΖ, ως κατοικούμενο νησί, αποτελεί σημείο οριοθέτησης της ΑΟΖ της Ελλάδας με την Αίγυπτο και με την Κύπρο. Έτσι, κατ’ αυτόν τον τρόπο, δεν έχει η Τουρκία θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο. Για αυτό το λόγο η Τουρκία έχει ζητήσει από την Αίγυπτο να μη λάβει υπόψη το Καστελόριζο, στις διαπραγματεύσεις της με την Ελλάδα, ώστε να έχει και αυτή θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο. Φαίνεται ότι η Αίγυπτος δεν δέχθηκε τις τουρκικές αυτές διεκδικήσεις και είναι έτοιμη να δεχθεί ότι το Καστελόριζο διαθέτει ΑΟΖ. Οπότε αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα είναι μεγάλη νίκη για την Ελλάδα. Όλα αυτά δε ισχύουν για όλα τα Δωδεκάνησα.

Με τη Λιβύη τι γίνεται από την άποψη του Λιβυκού Πελάγους, δηλαδή από την πλευρά της Νότιας Κρήτης;

Με τη Λιβύη επίσης συζητάμε το ίδιο θέμα. Η Λιβύη, απ’ ότι φαίνεται, δεν έχει αντιρρήσεις. Υπάρχει βέβαια ένας μεγάλος κόλπος εκεί, τον οποίο η κυβέρνηση της Λιβύης θέλει να τον κλείσει και να αρχίσει να μετράει την οριοθέτηση έξω από αυτόν τον κόλπο. Νομίζω ότι η Ελλάδα δεν έχει κανένα συμφέρον να αντιτίθεται σε κάτι τέτοιο. Μπορεί να δώσει στη Λιβύη αυτή την οριοθέτηση. Μπορεί να πάρει ελάχιστα μικρότερη ΑΟΖ με βάση την αρχή της μέσης γραμμής. Όπως είναι γνωστό, υπάρχει ήδη οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ιταλία και θα είναι πολύ εύκολο να υπάρξει και οριοθέτηση της ΑΟΖ ανάμεσα στα δύο κράτη. Έτσι, εάν κάνουμε το ίδιο με Κύπρο και Αλβανία, θα διαθέτουμε αποκλειστική οικονομική ζώνη σε όλες τις θάλασσες εκτός Αιγαίου και θα φέρουμε οε πολύ δύσκολη θέση την Τουρκία.

Για αυτό είμαι κατάπληκτος που δεν συζητάμε με τους Τούρκους το θέμα της ΑΟΖ εδώ και 20 με 25 χρόνια. Γιατί είναι μια ζώνη που καθορίζει το Διεθνές Δίκαιο της θάλασσας, η οποία δημιουργεί μεγάλα προβλήματα στην Τουρκία και μέχρι σήμερα την έχουν αποκτήσει 140 παράκτια κράτη.

Μπορείτε να μας πείτε τι ακριβώς συμβαίνει στην πλευρά του Ιονίου Πελάγους, όπου υπάρχει και η Αλβανία;

Φαίνεται πως έχουν αρχίσει επαφές και με την Αλβανία. Δηλαδή, αυτό είναι το έξυπνο, που είπα προηγουμένως, που κάνει η ελληνική κυβέρνηση, η οποία συζητά με τους γείτονες της στη Δύση, δηλαδή με Ιταλούς, Λιβύους, Αιγυπτίους, και, απ’ ότι ξέρω, με την Αλβανία. Έχω την εντύπωση ότι οι Αλβανοί, όπως αντιλαμβάνομαι, από ανεπίσημες πηγές που έχω, δεν έχουν φέρει εμπόδια, ώστε εύκολα θα υπάρξει μια οριοθέτηση της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης, πάλι με βάση την μέση γραμμή, ανάμεσα στα δύο κράτη. Ίσως ένα άλλο σημαντικό που πρέπει να σας πως είναι ότι η αποκλειστική οικονομική ζώνη έχει γίνει αποδεκτή και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία έχει πει σε όλα τα κράτη της να δημιουργήσουν αποκλειστική οικονομική ζώνη σε όλες τις θαλάσσιες περιοχές τους εκτός της Μεσογείου.

Για ποιο λόγο, κ. Καρυώτη;

Εξαίρεσαν τη Μεσόγειο, γιατί τους παρακάλεσαν οι Τούρκοι να μην κάνουν αυτό το πράγμα. Και τους άκουσαν οι Ευρωπαίοι! Η αποκλειστική οικονομική ζώνη δεν είναι μόνο θέμα της Ελλάδας, αλλά είναι και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και όταν η Ελλάδα δημιουργήσει μια αποκλειστική οικονομική ζώνη, ουσιαστικά δημιουργεί μια αποκλειστική οικονομική ζώνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όταν, ας πούμε, το μεγαλύτερο μέρος του Αιγαίου έχει μια ελληνική αποκλειστική οικονομική ζώνη, στα πρώτα 12 μίλια – γιατί δέχεται η Ευρωπαϊκή Ένωση, ότι τα πρώτα 12 μίλια είναι κυριαρχικό δικαίωμα κάθε κράτους ανεξάρτητα αν έχει χωρικά ύδατα 12 ναυτικά μίλια – αλιεύουν μόνο οι Έλληνες ψαράδες. Στον υπόλοιπο χώρο του Αιγαίου έχουν δικαίωμα αλιείας τα κράτη – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επομένως, οι Τούρκοι, αυτή τη στιγμή δεν είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ως εκ τούτου δεν θα δικαιούνται να ψαρεύουν στην ελληνική αποκλειστική οικονομική ζώνη.

Αν όμως η Τουρκία γίνει τελικά μέλος της ευρωπαϊκής Ένωσης, ποιο καθεστώς θα ισχύει στο Αιγαίο;

Δεν θα αλλάξει τίποτε, όσον αφορά την αποκλειστική οικονομική ζώνη, διότι οι θέσεις της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης, που η Ελλάδα κερδίζει πάρα πολλά στο Αιγαίο, ακόμη θα ισχύει. Η μόνη διαφορά θα είναι ότι η Τουρκία δεν θα μπορεί να ψαρεύει στα πρώτα 12 μίλια της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης της Ελλάδας παρά μόνο στον υπόλοιπο χώρο, που δεν θα είναι και τόσο μεγάλος, στη μέση του Αιγαίου Πελάγους, όπως και οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δηλαδή, δεν θα αλλάξει απολύτως τίποτε σε βάρος της Ελλάδας, όσον αφορά την αποκλειστική οικονομική ζώνη. Το ίδιο ισχύει και για την Κύπρο. Η αποκλειστική οικονομική ζώνη της Ελλάδας και της Κύπρου θα ισχύουν ανεξάρτητα αν η Τουρκία γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή όχι.

Εν κατακλείδι, για την επίλυση όλων αυτών των προβλημάτων εσείς προτείνετε, ως ειδικός, και ήδη το αποδέχεται η Αθήνα, ότι ολοταχώς η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει στην οριοθέτηση της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης, η οποία συμπαρασύρει και όλα τα μέχρι τώρα γνωστά προβλήματα στην υφαλοκρηπίδα, στο υφαλοπρανές, στα χωρικά ύδατα, στον εναέριο και στο θαλάσσιο χώρο του Αιγαίου.

Συμφωνώ απόλυτα. Εγώ επιμένω και λέω πως κανένα κράτος, μέχρι σήμερα, στον κόσμο, που έχει πάει στη Χάγη ή έχει κάνει κάποιου άλλου είδους διευθέτηση, κανένα κράτος στον κόσμο, που έχει ένα πρόβλημα στα θαλάσσια σύνορα του με ένα άλλο κράτος, δεν έχει ζητήσει ποτέ μα ποτέ να υπάρξει μόνο οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Αντιλαμβάνεστε ότι αυτό είναι πολύ σημαντικό, διότι όλα τα κράτη του κόσμου, από το 1982 μέχρι σήμερα, ζητάνε από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης όχι μόνο οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, αλλά πάντοτε και την ταυτόχρονη οριοθέτηση της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης. Αυτό ζητώ και εγώ από τη Ελλάδα, δηλαδή να κάνει ταυτόχρονα και τα δύο, οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης στο Αιγαίο.



Εφημερίδα “ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ + 13″ - 23/07/2010 –

Η υποκρισία της Τουρκίας όσον αφορά στη Λήμνο και τη Σαμοθράκη

Ν. Λυγερός

Το 1936, αμέσως μετά την υπογραφή της Σύμβασης του Montreux, η τουρκική κυβέρνηση αναγνώρισε το δικαίωμα της Ελλάδας να εξοπλίσει την Λήμνο και την Σαμοθράκη, όταν ο τότε υπουργός εξωτερικών Rüştü Aras, απευθυνόμενος προς την Τουρκική Εθνοσυνέλευση δήλωσε:

«Οι διατάξεις που αφορούν τις νήσους Λήμνο και Σαμοθράκη, οι οποίες ανήκουν στη γειτονική μας και φιλική χώρα Ελλάδα και είχαν αποκρατικοποιηθεί κατ' εφαρμογή της Σύμβασης της Λωζάνης του 1923, επίσης καταργήθηκαν με τη νέα Σύμβαση του Montreux και αυτό μας ευχαριστεί ιδιαίτερα» (Εφημερίδα των πρακτικών της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, τεύχος 12, Ιούλιος 31/1936, σελίδα 309).

Ενώ υπάρχει αυτή η δήλωση και άλλες ανάλογες, όπως η επιστολή του Τούρκου Πρέσβη στην Αθήνα Roussen Esret, η Τουρκία επιμένει να θεωρεί ότι τα νησιά αυτά πρέπει να παραμείνουν αποστρατικοποιημένα.

Σε διπλωματικό επίπεδο αυτή η υποκρισία δεν είναι πρωτοφανή και δεν μας ξαφνιάζει, αλλά δεν σημαίνει ότι έχει βάση. Κάνοντας συστηματικά χρήση της αρχής της ουδετερότητας του ΝΑΤΟ, η Τουρκία προβάλει απαιτήσεις που δεν βασίζονται πάνω σε ορθολογικά επιχειρήματα μόνο και μόνο για να ακυρώσει στρατιωτικές ασκήσεις σε αυτή την περιοχή.

Με την παθητική μας στάση όμως δεν αντικρούουμε συστηματικά τις δηλώσεις της και δημιουργούμε την εντύπωση ότι υπάρχει ένα πρόβλημα εκεί που δεν υφίσταται. Επιπλέον η Τουρκία, χρησιμοποιεί αυτό το θέμα για να ενισχύσει τις θέσεις όσον αφορά στο Αιγαίο και παρεμπιπτόντως τη θεωρία της για τις γκρίζες ζώνες.

Είναι λοιπόν απαραίτητο να προβάλουμε τις τουρκικές δηλώσεις της εποχής δίχως να κάνουμε καμία άλλη ορθολογική αναφορά. Δεν υπάρχει περιθώριο συζήτησης, διότι τα δεδομένα είναι απλά και ξεκάθαρα.

Όχι μόνο η Σύμβαση Montreux του 1936 επιτρέπει τον πλήρη εξοπλισμό των νησιών Λήμνου και Σαμοθράκης αλλά αυτό το γεγονός έχει γίνει αποδεκτό από την ίδια την Τουρκία. Είναι λοιπόν απαραίτητο στα πλαίσια της νατοϊκής μας αλληλογραφίας να υπενθυμίζουμε συστηματικά τη δήλωση του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών έτσι ώστε να αναδειχτεί η υποκρισία τους ή να αναγκαστεί να προβάλει άλλη απαίτηση όχι όμως εναντίον μας αλλά εναντίον της ιστορίας μέσω των πρακτικών της σε επίσημο επίπεδο.

lygeros.org

Αγία Χριστίνα η μεγαλομάρτυς

Άγιος που εορτάζει στις: 24/07/2010

Kτείνουσι πέλται Xριστέ την σην Xριστίναν,

Tην Xριστιανών πίστιν ουκ αρνουμένην.

Eικάδι βλήτο τετάρτη Xριστίνα οξέσι πέλταις.


Τὴν Χριστίναν ἥνωσε Χριστῷ νυμφίῳ,

Νύμφην ἄμωμον, αἷμα τοῦ μαρτυρίου.

Εἰκάδι βλῆτο τετάρτῃ Χριστῖνα ὀξέσι πέλταις.

Βιογραφία

Η Αγία μεγαλομάρτυς Χριστίνα, καταγόταν από την Τύρο της Συρίας και ήταν κόρη του στρατηγού Ουρβανού (περί το 200 μ.Χ.).

Ο πατέρας της, της έχτισε έναν πύργο και την έβαλε μέσα σ' αυτόν. Μάλιστα κατασκεύασε αγάλματα των ειδώλων και την διέταξε να θυσιάσει σ' αυτά. Εκείνη όμως τα έκανε όλα κομμάτια. Για αυτές της τις πράξεις, η αγία υποβλήθηκε σε βασανιστήρια από τον ίδιο της τον πατέρα και μετά φυλακίστηκε.

Στην φυλακή την άφησαν νηστική για να πεθάνει από την πείνα. Όμως, άγγελος Κυρίου της πήγαινε τροφή και της θεραπεύτηκαν όλες οι πληγές της.

Μετά την έριξαν στην θάλασσα, όπου έλαβε το Άγιο Βάπτισμα από τον ίδιο τον Χριστό και άγγελος Κυρίου την έβγαλε στην στεριά.

Μόλις έγινε γνωστό ότι είχε διασωθεί, ο πατέρας της πρόσταξε και την έκλεισαν πάλι στην φυλακή. Την νύχτα που ακολούθησε ο πατέρας της πέθανε και την θέση του στο αξίωμα του στρατηγού την πήρε κάποιος ονόματι Δίων. Αυτός οδήγησε την μάρτυρα στο δικαστήριο. Και εκεί η αγία ομολόγησε την πίστη της. Αμέσως οργίστηκε και διέταξε να αρχίσουν τα βασανιστήρια.

Κατά την διάρκεια των βασανιστηρίων πολλοί πίστευσαν στον Χριστό. Μετά το Δίωνα ανέλαβε κάποιος Ιουλιανός. Αυτός έριξε την Χριστίνα μέσα σε πυρακτωμένη κάμινο, σε ένα κλουβί με φίδια δηλητηριώδη, τα οποία αντί να την δαγκώσουν της έγλυφαν τα πόδια με ευσπλαχνία, μετά της έκοψαν τους μαστούς από όπου χύθηκε γάλα αντί για αίμα και της έκοψαν και την γλώσσα. Όλα αυτά τα μαρτύρια τα υπέμεινε με καρτερία και στο τέλος με κοντάρια που την χτύπησαν παρέδωσε το πνεύμα, λαμβάνοντας τον στέφανο του μαρτυρίου, και περνώντας στην αιώνια ζωή.


Ἀπολυτίκιον

Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Τοῦ πατρός σου τὴν πλάνην λιποῦσα πάνσεμνε, τῆς εὐσεβείας ἐδέξω τὴν θείαν ἔλλαμψιν, καὶ νενύμφευσαι Χριστῷ ὡς καλλιπάρθενος- ὅθεν ἠγώνισαι στερρῶς, καὶ καθεῖλες τὸν ἐχθρόν, Χριστίνα Μεγαλομάρτυς. Καὶ νῦν ἀπαύστως δυσώπει, ἐλεηθήναι τᾶς ψυχᾶς ἠμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον

Ἦχος δ’.

Ἡ ἀμνάς σου Ἰησοῦ, κράζει μεγάλη τῇ φωνῇ. Σὲ Νυμφίε μου ποθῶ, καὶ σὲ ζητοῦσα ἀθλῶ, καὶ συσταυροῦμαι καὶ συνθάπτομαι τῷ βαπτισμῷ σου· καὶ πάσχω διὰ σέ, ὡς βασιλεύσω σὺν σοί, καὶ θνήσκω ὑπὲρ σοῦ, ἵνα καὶ ζήσω ἐν σοί· ἀλλ᾽ ὡς θυσίαν ἄμωμον προσδέχου τὴν μετὰ πόθου τυθεῖσάν σοι. Αὐτῆς πρεσβείαις, ὡς ἐλεήμων, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.



Κοντάκιον

Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς.

Φωτοειδὴς περιστερὰ ἐγνωρίσθης, ἔχουσα πτέρυγας χρυσᾶς, καὶ πρὸς ὕψος, τῶν οὐρανῶν κατέπαυσας Χριστίνα σεμνή· ὅθεν σου τὴν ἔνδοξον, ἑορτὴν ἐκτελοῦμεν, πίστει προσκυνοῦντές σου, τῶν λειψάνων τὴν θήκην, ἐξ ἧς πηγάζει πᾶσιν ἀληθῶς, ἴαμα θεῖον, ψυχῆς τε καὶ σώματος.


Ανάλυση ονόματος*

ΧΡΙΣΤΙΝΑ: Η αφωσιωμένη στον Χριστό.

Γρηγόρη και Ευαγόρα σας χρειαζόμαστε

Επιτρέψτε μου τον προσωπικό τόνο, αγαπητοί αναγνώστες. Γεννήθηκα μόλις δύο μήνες μετά από την ηρωική θυσία του Γρηγόρη Αυξεντίου καί του Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Από μικρός άκουσα από γονείς καί συγγενείς την ιστορία των δυο νέων πού έδωσαν τη ζωή τους για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα καί έβαλα την Κύπρο μέσα στην καρδιά μου. Θυμάμαι μικρό παιδί στην Θεσσαλονίκη, όπου γεννήθηκα, να βλέπω εκατοντάδες φοιτητές να κλείνουν την οδό Τσιμισκή κρατώντας φωτογραφίες των ηρώων καί την Ελληνική σημαία. Καί ρώτησα: Ποιοί διαδηλώνουν; Οι Κύπριοι, μου εξήγησε μία φωνή ενηλίκου. Διαμαρτύρονται για τους τουρκικούς βομβαρδισμούς κατά της Κύπρου. Ήταν το 1964, όταν χαράχθηκε ή πράσινη γραμμή, πρόδρομος του Αττίλα.

Μόλις μου δόθηκε ή ευκαιρία, μερικά χρόνια μετά από την εισβολή, επισκέφθηκα την Κύπρο. Έτρεξα με αγωνία καί συγκίνηση να επισκεφθώ τα Φυλακισμένα Μνήματα καί τους τάφους των ηρώων του 1955-59, Καί δάκρυσα διαβάζοντας τίς επιστολές των μελλοθανάτων στο Μουσείο Αγώνος. Από τότε προτρέπω κάθε Έλληνα από την Ελλάδα ή την "Ομογένεια μόλις πατήσει το πόδι του στη Μεγαλόνησο των Αγίων καί των ηρώων να ξεκινά από τίς Κεντρικές Φυλακές. Από τα κελλιά, την αγχόνη, τα Μνήματα. Να στέκεται προσοχή μπροστά στους τάφους των Εθνομαρτύρων καί να διαβάζει φωναχτά την επιγραφή πού εύστοχα έχει τοποθετηθεί στον ιερό εκείνο χώρο: «Του Αντρειωμένου ό θάνατος, θάνατος δεν λογιέται». Καί φυσικά ξαναπήγα καί ξαναπροσκύνησα, οδήγησα φίλους καί συγγενείς, έγραψα ανεξίτηλα μέσα στην ψυχή μου: Αυτά τα παιδιά μας έκαναν πολύ μεγάλο καλό. Διότι αποτελούν πρότυπα ηρώων κοντινά στην εποχή μας.

Μας βοηθούν να θυμόμαστε ότι οι ήρωες δεν φορούν μόνο χλαμύδα ή φουστανέλλα. Υπάρχουν τα παιδιά της ΕΟΚΑ του 1955-59 πού οι συναγωνιστές τους εΐναι ακόμη ζωντανοί. Τον Γρηγόρη Αυξεντίου, τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη καί τους άλλους εφήβους καί τίς ατρόμητες κοπέλλες του Απελευθερωτικού Αγώνα ας θυμίζουμε στα παιδιά μας. Οι νέοι μας ζητούν αγωνιστικά πρότυπα. "Αν δεν τους τα προσφέρουμε μέσα από την Ιστορία της "Ορθοδοξίας καί του Ελληνισμού θα τα αναζητήσουν σε ακραίες καταστάσεις καί αντιδημοκρατικές ιδεολογίες.

Χρειαζόμαστε σήμερα στην αντιηρωική εποχή μας το πρότυπο του Γρηγόρη Αυξεντίου, πού σκοτώθηκε μαχόμενος στο Μαχαιρά στίς 3 Μαρτίου 1957. Αξίζει να θυμόμαστε την αγάπη

του για την Ελλάδα, στην οποία υπηρέτησε ως Έφεδρος Ανθυπολοχαγός και μάλιστα στα έλληνοβουλγαρικά σύνορα. Αξίζει να διδασκόμαστε από το ψευδώνυμο πού διάλεξε: Ζήδρος.

Όπως ό θρυλικός κλεφταρματολός της Δυτικής Μακεδονίας στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Ό Γρηγόρης καί οι συναγωνιστές του μέσα από τα ψευδώνυμα και τους συμβολισμούς διατράνωναν τη συνέχεια του Ελληνισμού. "Οφείλουμε να διδάσκουμε στα παιδιά μας την ολοήμερη μάχη του εναντίον πολυαρίθμων Βρετανών στρατιωτών.

Ό Σταυραετός του Μαχαιρά μόνος μέσα στην σπηλιά εναντίον ολόκληρης μονάδος επίλεκτων καί καλά οπλισμένων καταδρομέων. Δεν παραδόθηκε ποτέ. Ώσπου έκαψαν τη σπηλιά μαζί καί το παλληκάρι από τη Λύση. Στό παράδειγμα του ξαναζούν οι τριακόσιοι των Θερμοπυλών καί το ΟΧΙ του 1940. Οί υπερήφανοι γονείς του Γρηγόρη δεν έκλαψαν. Τουλάχιστον εξωτερικά. Έδωσαν καί αυτοί μαθήματα λεβεντιάς καί πατριωτισμού.

Χρειαζόμαστε καί το παράδειγματου Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Ό ταλαντούχος ποιητής από την Τσάδα Πάφου, αν ζούσε θα ήταν σήμερα 69 ετών. Ήταν έφηβος μαθητής όταν προσεχώρησε στον Αγώνα. Την ήμερα πού έφυγε, άφησε στους συμμαθητές καί στους δασκάλους του γραπτή την εξήγηση της απουσίας του:
Θα πάρω μιαν ανηφοριά θά πάρω σκαλοπάτια/ να βρω τα μονοπάτια πού παν' στην Λευτεριά.

Κόρη πανώρια, θα της πω άνοιξε τα φτερά σου/ καί πάρε με κοντά σου μονάχα αυτό ζητώ.

Συνελήφθη, βασανίστηκε, αλλά δεν λύγισε. Οί "Αγγλοι τον άπηγχόνισαν το βράδυ της 13ης προς την 14 Μαρτίου 1957. Στίς τσέπες του σακακιού του στο κρησφύγετο του βρέθηκε μία εικόνα του Χριστού καί μία Καινή Διαθήκη. Επάνω είχε γράψει μερικές σκέψεις. «Ό Κύριος, ό Σωτήρ του Κόσμου, ας είναι οδηγός καί εμπνευστής καί του αγώνα καί της ζωής μας. Το Ευαγγέλιο έγράφη στη γλώσσα μας καί σ' εμάς ανέθεσε ό Θεός να το μεταδώσουμε σ' όλο τον κόσμο. Είναι τιμή σου, αν το κρατάς φυλακτό καί το μελετάς καθημερινά».

Αυτό ήταν το μυστικό των αγωνιστών: Ή χριστιανική τους πίστη καί ή ελληνορθόδοξη παιδεία τους. Μία παιδεία με αξίες καί ιδανικά πού σήμερα αμφισβητούνται καί βάλλονται. Μία ελληνορθόδοξη παιδεία πού έδωσε ήρωες καί μάρτυρες σε καιρούς πολέμων, τίμιους αγωνιστές καί δημιουργικά πνεύματα σε καιρούς ειρήνης. Αξίζει να μελετήσουν οι δάσκαλοι καί οι παιδαγωγοί μας τα θρησκευτικά, ιστορικά καί λογοτεχνικά βιβλία, τα οποία διάβαζαν τα αγόρια καί τα κορίτσια πού στελέχωσαν τον απελευθερωτικό αγώνα. Αξίζει να μελετήσουμε με προσοχή τις διηγήσεις του μακαριστού ιερέως Σταύρου Παπαγαθαγγέλου πού έκανε Κατηχητικό καί χαλύβδωνε τις ψυχές πολλών εξ αυτών.

Χρειαζόμαστε σήμερα καί τον Γρηγόρη καί τον Ευαγόρα καί τον Καραολή καί τον Δημητρίου καί τον παπα-Σταύρο καί τον χαμογελαστό σημαιοφόρο Πετράκη Γιάλλουρο, πού έπεσε νεκρός σε μαθητική διαδήλωση. Χρειαζόμαστε τη μνήμη τους να μας καθοδηγεί για να μην ισοπεδωθούμε από την υλιστική παγκοσμιοποίηση, από τίς σειρήνες του ευδαιμονισμού καί από τα διάφορα διπλωματικά σχέδια πού πασχίζουν να νομιμοποιήσουν τον εισβολέα. Χρειαζόμαστε καί τίς μαρτυρίες των επιζώντων συναγωνιστών τους. Τη φωνή της Κλαίρης Άγγελίδου πού εκπροσωπεί τίς πολυάριθμες θαρραλέες Ελληνοπούλες της Κύπρου, πού βοήθησαν με τον δικό τους τρόπο. Καί τόσες άλλες σεμνές φωνές. Χρειαζόμαστε να ξαναδιαβάσουμε τη γραφίδα του Νομπελίστα ποιητή μας Γιώργου Σεφέρη πού φωτογράφισε το 1953 σε ένα τοίχο της Κύπρου το σύνθημα: «ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΘΕΛΟΜΕΝ ΚΑΙ ΑΣ ΤΡΩΓΩΜΕΝ ΠΕΤΡΕΣ».

Γρηγόρη καί Ευαγόρα, σας χρειαζόμαστε. Εφέτος πού συμπληρώνονται 50 χρόνια από το θάνατο σας στη μνήμη σας καί στο μνήμα σας ακουμπάμεγια να εφοδιαστούμε με εθνική αξιοπρέπεια. Είθε ό Θεός να αναπαύει την ψυχή σας!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΧΟΛΕΒΑ

Περιοδικό''Πειραική Εκκλησία''

Μάρτης 2007

Αγια Μαρια Η Μαγδαληνη Η Μυροφορος Και Ισαποστολος-Άγιος που εορτάζει στις: 22/07/2010

Ἀφαῖς ἀΰλοις ἅπτεταί σου, Χριστέ μου,

Μή μου, πρὸς ἣν ἔφησας, ἅπτου, Μαρία.

Δευτερίῃ Μαρίη μύσεν εἰκάδι Μαγδαληνή.

Βιογραφία

Η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή, καταγόταν από τα Μάγδαλα, πόλη που βρίσκεται δυτικά της θάλασσας της Γαλιλαίας. Όταν πληροφορήθηκε για τον Χριστό, πήγε κοντά του και απαλλάχθηκε από τα επτά δαιμόνια που την ενοχλούσαν και στην συνέχεια έγινε μαθήτρια του. Αυτή, μάλιστα, κατά την Ανάσταση του Κυρίου ήλθε πρώτη στον τάφο Του με αρώματα, και άγγελοι ντυμένοι στα λευκά ανήγγειλαν σ' αυτή την Ανάσταση Του. Η Μαρία, μετά την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος, εξακολούθησε να διακονεί στην πρώτη χριστιανική Εκκλησία στην Ιερουσαλήμ. Έπειτα πήγε στην Έφεσο, κοντά στον Άγιο Ιωάννη το Θεολόγο, οπού και πέθανε. Τάφηκε στην είσοδο της σπηλιάς, όπου αργότερα εκοιμήθησαν οι επτά παίδες εν Εφέσω.

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ.

Χριστῷ τῷ δι᾽ ἡμᾶς, ἐκ Παρθένου τεχθέντι, Σεμνὴ Μανδαληνή, ἠκολούθεις Μαρία, αὐτοῦ τὰ δικαιώματα, καὶ τοὺς νόμους φυλάττουσα, ὅθεν σήμερον, τὴν παναγίαν σου μνήμην, ἑορτάζοντες, ἀνευφημοῦμέν σε πίστει, καὶ πόθῳ γεραίρομεν.



Κοντάκιον

Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθείς.

Ὁ ὑπερούσιος Θεὸς ἐν τῷ κόσμῳ, μετὰ σαρκὸς ἐπιφοιτῶν Μυροφόρε, σὲ ἀληθῆ Μαθήτριαν προσήκατο, ὅλην σου τὴν ἔφεσιν, πρὸς αὐτὸν κεκτημένην, ὅθεν καὶ ἰάματα, ἀπετέλεσας πλεῖστα· καὶ μεταστάσα νῦν ἐν οὐρανοῖς, ὑπὲρ τοῦ κόσμου πρεσβεύεις ἑκάστοτε.

Ὁ Οἶκος

Τὸ φῶς τοῦ κόσμου ὁ Χριστός, ἀνύστακτον ἰδών σου, τῆς πίστεως τὸ ὄμμα, ἀγάπης τε τὸ φίλτρον τὸ ἀναπόσπαστον Σεμνή, πρώτη ἐμφανίζει ἑαυτὸν σοι, ἀναστὰς ἐκ τοῦ μνημείου, ὤκιστα ἐλθούσῃ μετὰ μύρων, καὶ προσιούσῃ σὺν δάκρυσι τῷ ἀπροσπελάστῳ, καὶ αὐτὸς σοι ἀμειβόμενος, τὴν τοῦ Πνεύματος θείαν ἐνέργειαν δωρεῖται, καὶ τῆς πρὸς τὸν ἄναρχον Πατέρα ἀνόδου ἐμφανίζει σοι βουλήν· καὶ πέμπει δὲ σε, θεῖα εὐαγγέλια τοῖς κατεπτηχόσι Μύσταις τῆς αὐτοῦ ἐγέρσεως ἀπαγγεῖλαι. Διὸ μεγίστην πρὸς αὐτὸν ἔχουσα παρρησίαν, ὑπὲρ τοῦ κόσμου πρεσβεύεις ἑκάστοτε.

Ανάλυση ονόματος*

ΜΑΡΙΑ: (λέξη εβραϊκή) = η πικραθείσα αλλά υψωθείσα και δοξασθείσα.

Κατά μια άλλη ετυμολογία σημαίνει το ανατέλλον άστρο της αυγής, ο αυγερινός.


ΠΗΓΗ :http://www.saint.gr/2010/07/22/1066/saint.aspx

Άγιος Παρθένιος επίσκοπος Ραδοβυσδίου

Αγιος Παρθενιος Επισκοπος Ραδοβυσδιου (; - 1777)*) Άγιος που εορτάζει στις: 21/07/2010

Βιογραφία

Ο νεοφανής αυτός Άγιος της Εκκλησίας καταγόταν από το χωριό Βατσουνιά της Θεσσαλίας. Από μικρός είχε την Ιερατική κλίση και επάξια δια της θείας χάριτος, έγινε επίσκοπος Ραδοβυσδίου (νομός Άρτας).

Υπήρξε άριστος ποιμενάρχης και δια της θερμής του αγάπης και δια του αγίου παραδείγματος του, στήριζε το ποίμνιό του σε κάθε του ανάγκη. Τακτικά μάλιστα έβγαινε στους αγρούς και ευλογούσε τα ζώα των κτηνοτρόφων. Έτσι οσιακά και δίκαια αφού έζησε, παρέδωσε τη μακαριά ψυχή του στον Θεό την 21 Ιουλίου 1777 μ.Χ.

Κατά την ήμερα της ανακομιδής των αγίων λειψάνων του, αυτά ευωδίαζαν ουράνιο άρωμα. Μέρος από τα οστά των χεριών του, βρίσκεται στην Ιερά Μονή Δουσίκου - Τρικάλων. Λέγεται ότι ο Άγιος Παρθενίας υπήρξε ιδιαίτερα θαυματουργός στη θεραπεία ασθενειών των ζώων.


Ἀπολυτίκιον

Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ἀμέμπτως ἐβίωσας, ἐν ταπεινώσει πολλή, Παρθένιε Ὅσιε καὶ θεϊκῶν δωρεῶν, ἀξίως μετέσχηκας. Ὅθεν σου τὴν ἁγίαν, προσπτυσσόμενοι Κάραν, λαμβάνομεν θεραπείας, καὶ ψυχῶν σωτηρίαν διὸ σὲ Ἱεράρχα, ὕμνοις γεραίρομεν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον

Ήχος γ'. Θείας πίστεως.

Νέον καύχημα, της εκκλησίας, ως του πνεύματος, λαμπρόν δοχείον, ανεδείχθης Ιεράρχα Παρθένιε` των αρετών γαρ εργάτης γενόμενος της δωρεάς των Αγίων ηξίωσαι. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Κοντάκιον

Ως Ιεράρχην του Σωτήρος ενθεώτατον και των Αγίων μιμητήν και ισοστάσιον ανυμνούμεν σε οι δούλοι σου θεοφόρε. Αλλ' ως πρέσβης και μεσίτης προς τον Κύριον, καθικέτευε λυτρούσθαι πάσης θλίψεως.Τους βοώντας σοι, χαίροις Πάτερ Παρθένιε.

Ανάλυση ονόματος*

ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ: (από το παρθένος) = ο αγνός, ο παρθενικός.

Oi τελευταίες στιγμές του Γέροντα Παισίου(Μαρτυρία αυτόπτη μάρτυρα)

Ο Γέροντας Παίσιος τελικά προσβλήθηκε από καρκίνο, και νοσηλεύθηκε σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης! Στο νοσοκομείο φρόντισαν το Γέροντα όσο μπορούσαν καλύτερα. Ο καρκίνος, όμως, προχώρησε τόσο, πού το τέλος ήταν πολύ ορατό. Η αναχώρησή του για τους ουρανούς ήταν ζήτημα χρόνου. Γι΄αύτη την αναχώρηση, για την οποία προετοιμαζόταν σε όλη του τη ζωή, ήθελε να αφιερώσει και τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής του στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Σουρωτής.

Ο μακαριστός Χριστόφορος Οικονόμου ήταν κοντά του και σε γράμμα του περιγράφει την αναχώρηση του Γέροντα από το Νοσοκομείο:

«Σήμερα έφυγε και ο π. Παΐσιος από το νοσοκομείο. Είχε πολύ κόσμο και μας είπαν ότι θα έβγαινε στο σαλόνι για να ευλογήσει. Τελικά, εκείνη την ώρα έφευγε από το νοσοκομείο. Ο κόσμος, οι γυναίκες, νοσοκόμες, γιατροί, άρρωστοι, συνωστίζονταν όλοι γύρω του. Ψήλωσε το χέρι του και από την πόρτα χαιρέτησε τους άρρωστους στους διπλανούς θαλάμους. Ένας άρρωστος στο διάδρομο πού είχε ορρούς στο χέρι πήγε να του φιλήσει το χέρι, αλλά ο π. Παΐσιος φίλησε το χέρι του ασθενούς.

Μπροστά από το ασανσέρ ψήλωσε το χέρι του και μας ευλόγησε όλους. Μπήκε στο ανσανσέρ να κατέβει κάτω στο δρόμο. Όλοι τρέξαμε από τις σκάλες να τον δούμε για τελευταία φορά. Χαιρετούσε τον κόσμο. Βγήκε έξω από το νοσοκομείο. Ο κόσμος τον περιτριγύρισε γύρω από το αυτοκίνητο, ενώ λεπτές νιφάδες χιονιού έπεφταν. Η νοσοκόμα φώναζε να τον αφήσει ο κόσμος να μπει μέσα στο αυτοκίνητο, γιατί έκανε πολλή ψύχρα και ο άνθρωπος δεν μπορούσε. Μπήκε, τελικά, στο αυτοκίνητο, αφού έκανε το σταυρό του. Όλοι προσπαθούσαν να τον αγγίξουν· έπιαναν το χέρι του, άγγιζαν το τζάμι τοΰ αυτοκινήτου.

Ξεκίνησε τελικά το αυτοκίνητο, αλλά προχωρούσε πολύ σιγά, λόγω της μεγάλης κυκλοφορίας. Γιάτραινες, νοσοκόμες, νοσοκόμοι, γιατροί, κατέβηκαν κάτω και όπως ήταν μέσα στο αυτοκίνητο άγγιζαν το τζάμι του αυτοκινήτου πού προχωρούσε αργά-αργά για να τον χαιρετήσουν. Το αυτοκίνητο πέρασε από το δρόμο πού βρίσκεται μπροστά από το σπίτι μου».

Και συνεχίζει ο Χριστόφορος:

«Τί ήταν το πέρασμα αυτού του ανθρώπου! Ο κόσμος τον ακολουθούσε σαν να ήταν ο Μεσσίας. Σκηνή σαν την Βαϊφόρο, μόνο πού αντί για γαϊίδουράκι τώρα ήταν ένα αυτοκινητάκι! Όλος ο κόσμος, οι περισσότερες γυναίκες, ήσαν συγκινημένοι, άλλες δάκρυζαν. Αλλά και ο ίδιος ήταν συγκινημένος με την αγάπη πού του έδειχνε ο κόσμος. Σαν να έλεγε πώς θα την ξεπληρώσει με πολλή προσευχή για τους συνανθρώπους του».

Και επιλέγει ο Χριστόφορος:

«Αλλά μήπως είναι λίγα πού χρωστούμε η γενιά μας, στις ευχές και προσευχές αυτού του ανθρώπου. Ένας άγιος ανάμεσά μας. Η ενσάρκωση της εκπλήρωσης των Ευαγγελικών λόγων».

Ο Γέροντας Παΐσιος άφησε την τελευταία του πνοή στις 12 Ιουλίου 1994.

Περιοδικό «Παρά την Λίμνην», Μηνιαία έκδοση Εκκλησίας Αγίου Δημητρίου Παραλιμνίου, περίοδος β΄, έτος ιη΄, αρ. 7, Ιούλιος 2008

Κορυφώνει τις προκλήσεις η Αγκυρα. Μέγγενη από Τσεσμέ και Πίρι Ρέις.

Ενώ το τουρκικό ερευνητικό σκάφος Πίρι Ρέις συνεχίζει σεισμολογικές έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα ανατολικά του Καστελόριζου, ξαφνικά στις 5 τα ξημερώματα της Τρίτης επανεμφανίστηκε και το Τσεσμέ στην περιοχή της Σαμοθράκης!

Ενδεικτικό της προσπάθειας της Άγκυρας να κλιμακώσει τις προκλήσεις της είναι το γεγονός ότι το Τσεσμέ που το μεσημέρι της Τρίτης πλέει στο μέσον της απόστασης μεταξύ της Σαμοθράκης και των ακτών της Θράκης συνοδεύεται από ένα περιπολικό του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού. Το πλήρωμα του Τσεσμέ με σήματα έχει ενημερώσει ότι το σκάφος έχει περιορισμένες δυνατότητες ελιγμών.
Όπως επιβεβαιώνεται και από τους άντρες που επιβαίνουν στο πλωτό του Λιμενικού που παρακολουθεί την πορεία του Τσεσμέ, το τουρκικό ερευνητικό διεξάγει υδρογραφικές εργασίες στα διεθνή ύδατα ανοιχτά της Σαμοθράκης αλλά σε περιοχή που επικαλύπτει ελληνική υφαλοκρηπίδα.

Στα υπουργεία Εξωτερικών και Άμυνας επικρατεί προβληματισμός. Ο χειρισμός της κατάστασης έχει ανατεθεί στο Λιμενικό με το αιτιολογικό ότι πρόκειται για αποστολή αστυνόμευσης των ελληνικών χωρικών υδάτων.

Ὅσιοι Συμεὼν καὶ Ἰωάννης (21 Ιουλίου).

Οἱ Ὅσιοι πατέρες Συμεὼν καὶ Ἰωάννης, κατάγονταν ἀπὸ τὴν Ἔδεσσα τῆς Συρίας. Ἦταν πολὺ φίλοι καὶ ἔτσι ἀποφάσισαν νὰ πᾶνε μαζὶ στὰ Ἱεροσόλυμα νὰ προσκυνήσουν τοὺς Ἁγίους Τόπους. Ἀφοῦ προσκύνησαν πῆγαν στὴ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Γερασίμου καὶ ἔγιναν μοναχοί, ἀπὸ τὸν Ὅσιο Νίκωνα.

Πρὶν συμπληρωθοῦν ὅμως ἑπτὰ ἡμέρες στὸ μοναστήρι, ἔφυγαν γιὰ τὴν ἔρημο ὅπου διέμειναν μαζὶ ἐπὶ σαράντα χρόνια, κάτω ἀπὸ σκληρὴ ἄσκηση. Κατόπιν ὁ Συμεὼν ἐπέστρεψε στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ἐξέφρασε τὴν ἐπιθυμία μέσω τῆς προσευχῆς του, νὰ παραμείνει ἄγνωστος. Πράγματι ὁ Θεὸς οἰκονόμησε ἔτσι τὰ πράγματα, ποὺ ὁ Συμεὼν προσποιοῦνταν τὸν χαζό.

Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς παραμονῆς του στὴν Ἔμεσα τῆς Συρίας, ἐπιτέλεσε πολλὰ θαύματα καὶ ἀνεπαύθη ἐν Κυρίῳ φτωχὸς καὶ ταλαιπωρημένος.

Ἀργότερα ἔφθασε ἐκεῖ καὶ ὁ Ἰωάννης, ὅπου ἔμαθε γιὰ τὸν θάνατο τοῦ Συμεὼν καὶ μετὰ ἀπὸ λίγο καιρὸ κοιμήθηκε καὶ ὁ ἴδιος.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Ὡς ἡνωμένοι δι’ ἐνθέου ἀγάπης, σύμψυχοι ὤφθητε ἐν πᾶσι τοῖς τρόποις, ὦ Ἰωάννη Ὅσιε καὶ θεῖε Συμεών· ὁ μὲν βίον ἔνθεον, διελθὼν ἐν ἐρήμῳ, ὁ δὲ σοφοῖς σκώμμασι, τὸν Βελίαρ μωράνας· καὶ νῦν τῶν θείων ἄμφω ἀμοιβῶν, κατατρυφῶντες, ἡμᾶς ἐποπτεύοιτε.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τοὺς ἀσφαλεῖς.

Τὸν ἐν σαρκί, ἀναφανέντα ἄσαρκον, καὶ ἀρεταῖς, ὑπερκοσμίως λάμψαντα, Συμεῶνα τὸν ἰσάγγελον καὶ θεοφόρον εὐφημήσωμεν· σὺν τούτῳ Ἰωάννη τὸν ἀοίδιμον, γεραίροντες ὡς ἄγγελον ἐν σώματι· ὁμοῦ γὰρ ὑπὲρ ἡμῶν πρεσβεύουσι.

Μεγαλυνάριον.

Χαίροις παμμακάριστε Συμεών, ὁ ἀπομωράνας, τῆς κακίας τὸν σοφιστήν· χαίροις Ἰωάννη, πολῖτα τῆς ἐρήμου, Πατέρες θεοφόροι, Ἀγγέλων σύσκηνοι.

Ο Δούρειος Ίππος και τα αναθεωρητικά σχέδια της Άγκυρας για τη Θράκη

Του Χρήστου Καπούτση

Με την «δημοκρατική ανοχή» των ελληνικών αρχών, το Τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής προωθεί σχέδιο της Άγκυρας, για την αποκοπή από τον Εθνικό κορμό των ελλήνων πολιτών μουσουλμάνων στο Θρήσκευμα κατοίκων της Θράκης και την υπαγωγή τους στην προστασία της «Μητέρας Πατρίδας», της Τουρκίας. Το Ελληνικό Κράτος θα πρέπει να αφυπνιστεί και να ανασχέσει τον υπονομευτικό ρόλο του Τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής, που χρησιμοποιεί την Ελληνική μουσουλμανική μειονότητα ως «Δούρειο Ίππο», για να προωθήσει τα αναθεωρητικά σχέδια της Άγκυρας.

Σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λωζάνης του 1923, η Ελλάδα και η Τουρκία πραγματοποίησαν μια ανταλλαγή πληθυσμών: όλοι οι χριστιανοί κάτοικοι της Τουρκίας, θα μετανάστευαν στην Ελλάδα, εκτός από τις κοινότητες της Κωνσταντινούπολης, Ίμβρου και Τενέδου. Και όλοι οι μουσουλμάνοι στην Ελλάδα θα μετανάστευαν στην Τουρκία, εκτός από τους μουσουλμάνους της Θράκης.

Το 1922 στην Κωνσταντινούπολη και τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος κατοικούσαν περισσότεροι από 200 χιλιάδες Έλληνες. Σήμερα, δεν υπερβαίνουν τις δύο χιλιάδες.

Το 1922 η Μουσουλμανική Μειονότητα της Θράκης αριθμούσε 88.000 άτομα. Η πλέον πρόσφατη γενική απογραφή κατέγραψε περίπου 103.000 άτομα, ποσοστό 31% του συνολικού πληθυσμού της Θράκης. Την μουσουλμανική μειονότητα απαρτίζουν τρείς εθνοτικές ομάδες με την εξής ποσοστιαία εκπροσώπηση: το 50 % είναι τουρκικής καταγωγής, το 35% Πομάκοι και το 15% Αθίγγανοι. Κάθε μία από τις ομάδες αυτές διατηρεί την δική της γλώσσα και τις παραδόσεις της και για τον λόγο αυτό οι συντάκτες της Συνθήκης της Λωζάννης προσδιόρισαν τη μειονότητα ως θρησκευτική και όχι ως εθνοτική.

Η μουσουλμανική μειονότητα απολαμβάνει σήμερα την πλήρη ισονομία με την ελληνική πλειοψηφία, ενώ η απαγόρευση των διακρίσεων, αλλά και η ελευθερία επιλογής της θρησκευτικής λατρείας, προβλέπονται ρητά από τα Άρθρα 5 και 13 του ελληνικού συντάγματος. Στη Θράκη σήμερα υπάρχουν τρεις μουφτήδες, 290 ιμάμηδες και περίπου 310 τεμένη.

Πομάκοι και Αθίγγανοι

Η Τουρκική προπαγάνδα, που διακινείται από το Προξενείο Κομοτηνής, επιχειρεί την ομογενοποίηση της μουσουλμανικής (θρησκευτικής ) μειονότητας , ώστε Τουρκογενείς, Πομάκοι και Αθίγγανοι να υπολογίζονται ως μέλη της τουρκικής (εθνοτικής) μειονότητας της Θράκης! Η προσπάθεια όμως του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής, δεν μπορεί να υπερβεί πραγματικότητες σχετικά με την καταγωγή των Πομάκων και των Αθιγγάνων.

ΠΟΜΑΚΟΙ: Η καταγωγή των Πομάκων, της παλαιότερης μουσουλμανικής εθνοτικής ομάδας, είναι ακαθόριστη. Οι Τούρκοι ισχυρίζονται ότι είναι υπολείμματα Τουρκομάνων επιδρομέων, που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή από τις αρχές της βυζαντινής εποχής. Οι Βούλγαροι υποστηρίζουν ότι είναι εξισλαμισμένοι ομοεθνείς τους. Το πιθανότερο είναι ότι πρόκειται για αυτόχθονα πληθυσμό του ορεινού όγκου της Ροδόπης, πού έχει τις ρίζες του στους αρχαίους Αγριάνες. Οι Πομάκοι εξισλαμίσθηκαν κατά την μακρά περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας και με την πάροδο των αιώνων ιδιοποιήθηκαν στοιχεία της βουλγαρικής, αρχικά και της τουρκικής, αργότερα, γλώσσας, σε ένα μικτό προφορικό γλωσσικό ιδίωμα.

Σήμερα, οι περισσότεροι Πομάκοι επιθυμούν να απογαλακτισθούν από την Τουρκική προπαγάνδα. Γι’ αυτό τα μέλη της Πομακικής κοινότητας δέχονται καταιγισμό υβριστικών επιθέσεων και ανοιχτών απειλών από τον τοπικό Τουρκόφωνο Τύπο (Ξάνθη και Κομοτηνή) και τους ανθρώπους του προξενείου, οι οποίοι τους αποκαλούν “δίποδους σατανάδες”, “μισθοφόρους του Ελληνικού Κράτους”, “πουλημένους”, “διαμελιστές του Τουρκικού Έθνους” και, “προδότες του Ατατούρκ”! Το εντυπωσιακό είναι ότι, πρωτοστατεί στις διώξεις σε βάρος των Πομάκων η υποψήφια Υπερνομάρχης του ΠΑΣΟΚ Γκιουλμπεγιαζ Καραχασάν, αλλά και οι μουσουλμάνοι βουλευτές! Τα εγκλήματα των Ελλήνων πολιτών Πομακικής καταγωγής, είναι ότι αισθάνονται Έλληνες και το δηλώνουν, ότι θέλουν να διασώσουν τον Πομακικό Πολιτισμό και αρνούνται να δηλώσουν Τούρκοι, όπως επιθυμεί η Τουρκική Προπαγάνδα, που δεν δέχεται καν την ύπαρξη των Πομάκων, θεωρώντας τους 100% Τούρκους.

ΑΘΙΓΓΑΝΟΙ: Οι Αθίγγανοι εγκαταστάθηκαν στην Θράκη περί τα μέσα του 10ου ή 11ου μ.Χ. αιώνα. Με βάση το γλωσσικό τους ιδίωμα, που προσομοιάζει με την Σανσκριτική και τις γλώσσες της βόρειας Ινδίας. Πιθανολογείται η προέλευσή τους από την περιοχή αυτή, την οποία εγκατέλειψαν με διαδοχικές μεταναστεύσεις, φθάνοντας στο σημερινό Ιράν. Από εκεί διασχίζοντας την Αρμενία και την περιοχή του Καυκάσου ήλθαν και εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα. Από την βλαχική γλώσσα έλαβαν και την προσωνυμία Κατσίβελοι, που ετυμολογείται από το λατινικό captivus, captivellus. Ονομάζονται και Ρωμ ή Ρωμά, που προέρχεται μάλλον από το Ρωμαίος ή Ρωμιός και χαρακτηρίζει μόνον τους κατοικούντες στην Ευρώπη αθιγγάνους, γεγονός που επιβεβαιώνει την διαβίωσή τους στα όρια του Βυζαντινού κράτους.

Συνεπώς, η από τουρκικής πλευράς επιχειρούμενη ομογενοποίηση των τριών εθνοτικών ομάδων της μειονότητας, υπό την σημαία του «τουρκισμού», αποτελεί ανιστόρητη διαστρέβλωση των φυλετικών δεδομένων και συνιστά κατάφορη παραβίαση των μειονοτικών δικαιωμάτων, την προστασία των οποίων υποτίθεται ότι διεκδικεί η Τουρκία!

Η προπαγάνδα

Ο πυρήνας της τουρκικής προπαγάνδας στη Θράκη είναι: Η μουσουλμανική (θρησκευτική) μειονότητα, να αναγνωριστεί επισήμως από το Ελληνικό κράτος και τους διεθνείς οργανισμούς, ως τουρκική (εθνική) μειονότητα. Και σε ένα επόμενο στάδιο, που οι μουσουλμάνοι – τούρκοι γίνουν το 50% του συνολικού πληθυσμού της Θράκης (εφικτός στόχος λόγω της υπογεννητικότητας των Ελλήνων και της υπεργεννητικότητας των μουσουλμάνων) να ζητήσουν καθεστώς αυτονομίας ή και ανεξαρτησίας, κατά το πρότυπο του Κοσσόβου! Ουσιαστικά προωθείται ο εδαφικός ακρωτηριασμός της Ελλάδας…

Ωστόσο, θα πρέπει να γίνει σαφές ότι: ο χαρακτηρισμός από την τουρκική προπαγάνδα της μουσουλμανικής μειονότητας ως «τουρκικής», πέραν του ότι «συγκρούεται μετωπικά» από τον ρητό και σαφή προσδιορισμό της μειονότητας στη Συνθήκη της Λωζάνης ως θρησκευτικής, επιπροσθέτως, παραβλέπει ηθελημένα τις φυλετικές ιδιαιτερότητες των μουσουλμάνων της Θράκης, οι οποίες, για λόγους ιστορικούς και κοινωνικούς, δεν ευνοούν την εθνολογική τους «ομογενοποίηση». Αντιθέτως μάλιστα, η επιδιωκόμενη από την Άγκυρα καθιέρωση του «τουρκισμού», ως στοιχείου συνοχής των μουσουλμάνων της Θράκης, θίγει τα ιδιαίτερα φυλετικά, κοινωνικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά των τριών εθνοτικών ομάδων (τούρκων, Πομάκων, αθιγγάνων), που συναπαρτίζουν την μουσουλμανική μειονότητα.

Η δράση του τουρκικού προξενείου Κομοτηνής, που εκδηλώνεται με ενίοτε προκλητικές παρεμβάσεις σε οποιοδήποτε θέμα σχετίζεται με την μουσουλμανική μειονότητα, είναι προφανές ότι προσβάλλει βάναυσα την εθνική μας κυριαρχία.

Το Τουρκικό Προξενείο χρησιμοποιεί περίπου 2.000 υπαλλήλους, αρκετοί από αυτούς είναι πράκτορες της διαβόητης τουρκικής μυστικής υπηρεσίας Μ.Ι.Τ. και έχει εξελιχτεί σε ένα ολοκληρωτικό και καταπιεστικό μηχανισμό, που αποτελεί το δυνάστη κάθε μουσουλμάνου της Θράκης. Άνθρωποι του Προξενείου κακοποιούν Πομάκους ή Αθιγγάνους, που δεν δηλώνουν ανοιχτά την τουρκική καταγωγή τους!!

Η Ισλαμική Κυβέρνηση Ερντογάν, μέσω του Προξενείου της Κομοτηνής, επιδιώκει να κρατήσει «ζωντανή» την Κεμαλική υποθήκη, που διατυπώθηκε το 1920, για την μελλοντική υπαγωγή της Δυτικής Θράκης στην Τουρκία («έχουμε σκοπό να κρατήσουμε τον χώρο αυτό στα χέρια των τούρκων και σαν ενιαίο σύνολο να τον περιλάβουμε σε κάποιο κατάλληλο χρόνο και σε κάποια κατάλληλη ευκαιρία στην μητέρα πατρίδα», είχε πει ο Κεμάλ).

Δυστυχώς, αρκετοί έλληνες αιρετοί άρχοντες (Βουλευτές, Δήμαρχοι, Νομάρχες), σε αρκετές περιπτώσεις ανέχονται την ανθελληνική προπαγάνδα του Τουρκικού Προξενείου, προκειμένου να εξασφαλίσουν την εκλογή ή επανεκλογή τους και με τις ψήφους της μουσουλμανικής μειονότητας!!

Αυτή όμως η αλληλεξάρτηση και η διαπλοκή συμφερόντων, μεταξύ της ελίτ του χριστιανικού και μουσουλμανικού πληθυσμού, που παίρνει συγκεκριμένη μορφή κατά τις παραμονές εκλογικών αναμετρήσεων, προσφέρει στην τουρκική στρατηγική το απαραίτητο πρόσφορο έδαφος, για την διαιώνιση της εκμεταλλεύσης της μειονότητας υπέρ των τουρκικών, βραχυπροθέσμων και μακροπροθέσμων, βλέψεων και διεκδικήσεων. Ειδικά μάλιστα τώρα, με την εφαρμογή του σχεδίου «Καλλικράτη», για την τοπική αυτοδιοίκηση, χρειάζεται μεγάλη προσοχή και εθνική ευαισθησία από τους πάσης φύσεως και κομματικής απόχρωσης πολιτευτές, αφού διαμορφώνονται λεπτές ισορροπίες στη Θράκη, σε μια προσπάθεια, ώστε η θρησκευτική διαφοροποίηση να μην αποκτήσει γεωγραφική και αυτοδιοικητική υπόσταση, που θα οδηγήσει στην γκετοποίηση της μουσουλμανικής μειονότητας, καθιστώντας την εύκολο θύμα της προπαγάνδας των μίσθαρνων οργάνων του Τουρκικού Προξενείου.

Ενόψει μάλιστα ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων στη χώρα μας, προέχει η αποκοπή των διαύλων επιρροής και προπαγάνδας, που προέρχονται από το Προξενείο Κομοτηνής , που εμφανώς στοχεύουν στη χειραγώγηση της μουσουλμανικής μειονότητας και δρουν υπονομευτικά, για τη συνοχή και την ομαλότητα της Θράκης.

Η κυπροποίηση της Θράκης είναι στους σταθερούς στόχους της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Οι διεκδικήσεις της Τουρκίας μέσω του προξενείου Κομοτηνής, δεν αφορούν μειονοτικά δικαιώματα, αλλά τη θεμελίωση ισόνομης πολιτικής και πολιτειακής αντιμετώπισης των "δύο κοινοτήτων" που ζουν στη Θράκη, την Ελληνική και την Τουρκική!

Η προώθηση και η ικανοποίηση των αιτημάτων αυτών συνιστά ευθεία αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στη Θράκη και σημαντικό τουρκικό πρόκριμα στα πλαίσια της επεκτατικής πολιτικής της 'Άγκυρας.

Συνεπώς, το κλείσιμο ή ο περιορισμός της δράσης του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής αποτελεί μέσω προστασίας της εθνικής μας κυριαρχίας και γενικά των εθνικών μας συμφερόντων, παρότι είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσει επιδείνωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Και η καλύτερη άμυνα στην ανθελληνική προπαγάνδα της Άγκυρας στην Θράκη, είναι μια μουσουλμανική μειονότητα ευημερούσα, ισότιμα ενταγμένη στην Ελληνική κοινωνία και με πλήρη διασφάλιση ΟΛΩΝ των μειονοτικών δικαιωμάτων της.

ΣΤΟ ΚΑΛΥΒΑΚΙ ΤΟΥ π.ΠΑΙΣΙΟΥ(Μητρ.Νικολάου Χατζηνικολάου)

Πέμπτη 13 Αυγούστου, προπαραμονή της Παναγίας. Πάντα με το παλαιό ημερολόγιο. Ξύπνησα στις 6 το πρωΐ. Βαρεια μέρα σήμερα. Συννεφιά, ζέστη, υγρασία. Το πρωϊνό μας, πλούσιο: τοάϊ, καφές, ψωμί, μαρμελάδα, μέλι, γλυκό κερασάκι. Πολύ γεμάτο από πηγαία φιλόξενα αισθήματα. Oτι είχαν οι άνθρωποι, τα βγαλαν. Ο.τι είχαν στα ντουλάπια τους, ο,τι είχαν στις καρδιές τους. Μαζί με την ευλογία παίρνουμε την ευγνώμονα άνάμνηση της άβραμιαίας φιλοξενίας του π. Χρυσοστόμου καί αναχωρούμε στίς 9:30 π,μ. Σνγκινήθηκα αλλά δεν αναπαύθηκα.Κάτι άλλο περίμενα.
Ό καιρός ελαφρώς ξεμπούκωσε.Αμυδρός ήλιος καί ατμοσφαιρική θολουρα. Στόχος μας ό π. Παΐσιος. Τα μάτια αχόρταγα ρουφούν. Το μυαλό άκατάπαυστα δουλεύει. Σήμερα θά δούμε αυτό που ως τώρα φανταζόμασταν. Θεέ μου! τί γλυκεία αίσθηση δεν μου δημιουργούσε αυτός ό πόθος του αυθεντικού ασκητισμού μέσα μου! Πέρασαν τρία τέταρτα πορείας. "Ηδη είμαστε αρκετά κοντά. Θέλω φοβερά να δω, αλλά δεν θελω καθόλου να μιμηθώ. Αυτό είναι μόνο για να το θαυμάσω- όχι για να το κάνω. Αρνούμαι να το δεχθώ, έστω καί ως υποψία ή απόμακρο ενδεχόμενο μέσα μου. Αυτό αποκλείεται. Εγώ θα γίνω επιστήμονας! Θέλω να κατακτήσω αυτήν τήν ζωή. Αυτήν πού βλέπω. Για την άλλη... «έχει ό Θεός»!

Σε λίγο, να 'σου καί φαντάζει το ταπείνό καλυβάκι του π. Παϊσίου. Απέχει περίπου δεκαπέντε λεπτά. Ή στέγη του από λαμαρίνα. Ένα κυπαρίσσι ακριβώς δίπλά του σε υποβάλλει. Είναι κάπως πιο χαμηλά από μας. Μπορεί όμως καί να 'ναι το ψηλότερο σημείο της γης!... Κατεβαίνουμε το μονοπάτι με τα πόδια καί τό ανεβαίνουμε με την ψυχή. Δεν μιλούμε μεταξύ μας. Σάν κάτι μυστηριακό να προσδοκούμε. Κι εδώ έχει απόλυτη ησυχία κι ας ακούγονται πουλάκια ή τζιτζίκια ή το θρόισμα των φύλλων. Αυτή ή ησυχία δεν είναι παράξενη ή ασυνήθιστη μόνο, αλλά αναδίδει μια βαθειά αίσθηση μυστηρίου. Δεν σε προκαλεί για απόλαυση, αλλά σου δημιουργεί κατάνυξη. Δεν ξεκουράζει, αλλά αφυπνίζει. Σιωπάς καί τα πάντα μέσα σου λειτουργούν τόσο έντονα όσο ποτέ. Αγωνιάς, αλλά εΐσαι πρωτόγνωρα ειρηνικός. Προσδοκάς... "Οχι, ή ησυχία εδώ δεν έχει καμμία σχέση με την ησυχία των Καρυών μετά την δύση του ηλίου, ούτε πολύ περισσότερο με την ησυχία της Δάφνης μετά την αναχώρηση του λεωφορείου. Οι άλλες ησυχίες σε κάνουν να μην ακούς τίποτε. Αυτή σου γεννά νέες ακοές, σου φέρνει μηνύματα καί μελωδίες πού είναι του άλλου κόσμου. Μέσα σ' αυτήν την ησυχία ακούς τους χτύπους της καρδιάς σου, κατανοείς τα βάθη σου- αντιλαμβάνεσαι τα βάθη Του, ακούς αυτά πού «ους ουκ ήκουσε»(Α' Κορ. β' 9), «άρρητα ρήματα» (Β' Κορ. ιβ' 4). Κάτι ακούγεται εδώ πού δεν ακούγεται πουθενά άλλου.

Να! Βρισκόμαστε κιόλας έξω από τηνπόρτα της καλύβης. Της καλύβης του Τιμίου Σταυρού. "Εξω από το άσκητήριο του π. Παϊσίου. "Έχω φόβο. Αυτό κυριαρχεί μέσα μου. Το καταλαβαίνω. Άλλα απροσδιόριστο φόβο. "Ανομολόγητο δέος καί ανέκφραστο θαυμασμό. Χτυπάμε διακριτικά, αν καί κάπως επίμονα, την πόρτα της αυλής. "Ενα σίδερο κάνει πολύ καλύτερη δουλειά από τα σύγχρονα ηλεκτρικά κουδούνια. Περνούν πέντε λεπτά. ' Απόκριση καμμία. Μπορεί καί να μη μας ανοίξει. Αυτό, λένε, είναι το πιο πιθανό. Συνήθως δεν διακόπτει την συνομιλία του με τον Θεό. Εμείς πάντως ελπίζουμε. Ψιθυρίζουμε μεταξύ μας. Δεν τολμούμε να μιλήσουμε πιο δυνατά άπ' όσο χρειάζεται για να ακουγόμαστε. Ούτε αποφασίζουμε να ξαναχτυπήσουμε. Χωρίς αμφιβολία το πρώτο χτύπημα ακούστηκε μέσα στην υποβάλλουσα ησυχία. Ή επανάληψη του θα την μόλυνε με τον εγωισμό καί την ανυπομονησία μας. Ό γέροντας σίγουρα προσεύχεται, αφού αδιαλείπτως αυτό κάνει. Το χτύπημα δεν είναι για να ακούσει αυτός• αυτός ακούει. Είναι για να ζητιανέψουμε έμεϊς. Να ζητήσουμε πριν εκείνος δώσει, όχι να λάβουμε χωρίς την ταπείνωση της αιτήσεως. Προκρίνουμε την αναμονή. Περιμένουμε άλλο ένα πεντάλεπτο.

Μόλις αποφασίζουμε να ξαναδοκι¬μάσουμε, να, κάτι ακούγεται, μια πόρτα πού ανοίγει. Καί κάποιος φαίνεται. Εΐναι αυτός πού κρύβεται καί μόλις τώρα φανερώνεται. «Δόξα σοι, ό Θεός», ακούν τ' αυτιά μου την φωνή του. «Δόξα σοι, ό Θεός», ακούει κι ή καρδιά μου την φωνή της. Μας άνοιξε, είπα ανακουφιστικά, αν καί με κάποιον φόβο, μέσα μου. "Ερχεται αργά καί σταθερά, σιωπηλός. Ανοίγει την πορτούλα.
Στόν χαιρετισμό μας «ευλογείτε», ή τρεμάμενη από την κατάνυξη καί ασθενική από την σπάνια χρήση φωνή του άπαντα:

Ό Κύριος. Περάστε.

Ρίχνω μια βαστική ματιά επάνω του. Ούτε άντεξα ούτε τόλμησα για δεύτερη. Ή καρδιά μου χτυπά γρήγορα. "Έχω περιέργεια να ανακαλύψω το μυστήριο της άγιωσύνης του. Και φόβο,να μην άποκαλύψει το μυστικό της άμαρτωλότητός μου. Αυτός κρύβεται από ταπείνωση,εγώ απο εγωισμό.

Μπαίνουμε στο απέριττο καλυβάκι, τον. Ολα μικρά. Οί πόρτες στενές καί χαμηλές.Τα ταβάνια επίσης χαμηλά. Άκομη καί οι γεωμετρικές διαστάσεις έχουν ταπείνωση εδώ. Προχωροϋμε στο έκκλησάκι του. Το τέμπλο απλό, σανιδένιο. Εικόνες ρώσικες αναγεννησιακές, από σκέτο χαρτί, στερεωμένες με πινέζες και καρφιά στο πλαίσιο πού δημιουργεί το σανίδι του τέμπλου, δίχως ξύλινη πλάτη. Με λίγη πίεση σχίζονται. Όλα στα όρια της φυσικής αντοχής καί άναγκαιόίτητος, Εμείς προσκυνούμε καί ό π. Παϊσιος συνοδεύει ισοκρατώντας:''Δόξα σοι ό Θεός'', «Κύριε έλέησον».
Μου έκανε εντύπωση ότι, ενώ σ' όλες σχεδόν τις εικόνες τα χέρια των αγίων ήταν λειωμένα, στην εικόνα του Κυρίου, τα πόδια Του ήταν σβησμένα. Κάποια άλλη φορά, έκλεψα την ευκαιρία καί του φανέρωσα την παρατήρηση μου. Μου είπε τότε:

Στό πρόσωπο φιλούμε με αγάπη, στα χέρια από σεβασμό, στα πόδια φιλούμε μόνο με συντριβή. Τον Θεό δεν Τον άσπαζόμεθα στο πρόσωπο, όταν υπάρχουν τα πόδια Του. Τους αγίους τολμούμε να τους φιλήσουμε στα χέρια. Τον Χριστό όμως μόνο στα πόδια αντέχουμε να Τον ασπασθούμε.

Καί έτρεχαν τα μάτια του...

"Εξω από το καλύβι ό τάφος του παπα-Τύχωνα, γέροντος του π. Παϊσίου, πού είχε κοιμηθεί προ τριετίας. Δύο-τρείς ρίζες δενδρολίβανο. ένα κλήμα κι ένα κυπαρίσσι από αυτά πού μόνο πού τα βλέπεις σου ανεβάζουν την ψυχή στον ουρανό.
Μπαίνουμε στο άρχονταρίκι του, στο καθιστικό του, δύο επί δυόμισυ περίπου μέτρα. Όχι μεγαλύτερο. Μια φυσική προεξοχή στην ρίζα του τοίχου, με μια καφέ στρατιωτική κουβέρτα έπάνω της.παίζει το ρόλο του καναπέ. Το κέρασμα του, νερό καί λουκούμι. Περιμένουμε κάτι να μας πει. Αυτός τίποτε, ήρεμα σκυμμένος, πλέκει ένα κομποσχοίνι χωρίς νό βγάλει λέξη για αρκετή ώρα. Κάποιος σπάει την σιωπή. Δεν θυμάμαι τί ακριβώς ρώτησε. Θυμάμαι μόνο το πώς ό γέροντας με την τρεμουλιαστή φωνή του περιέγραφε την αγάπη του Θεού πρώτα, καί πώς ή αίσθηση της γεννά καί την δική μας αγάπη σ'Αυτόν. Όλα τα παρουσίαζε τόσο γλυκά. Μιλούσε για τα γλυκίσματα του Θεοϋ, την λιακάδα της παρουσίας Του, την αρχοντιά των αγίων, την λεβε¬τιά των μαρτύρων καί το δικό μας φιλότιμο.

Μέσα σ' αυτήν την ατμόσφαιρα, μι ανάλογο τόνο, ρυθμό καί λεξιλόγιο, περιέγραφε το μεγαλείο της προσευχής ως αίσθησης της παρουσίας του Θεού καί κίνησης της δικής μας αγάπης προς Αυτόν. Εγώ μόνο άκουγα. Ρουφούσα με μάτια, αυτιά καί σκέψη ο,τι μπορούσα, κυρίως πέραν από όσα έλεγε ή έδειχνε. Το υφός του εννοούσε, ασφαλώς, περισσότερο από τον λόγο του. Αυτό έλεγε όσα αυτός

έκρυβε. Οί ερωτήσεις γίνονταν έτσι για τις ερωτήσεις. Εγώ δεν άνοιξα το στόμα μου, πήρα όμως την απόφαση να ξαναπάω με συγκεκριμένο ρεπερτόριο έρωτήσεων. Διψούσα για το πέραν του συμβατικού, του ηθικά σωστού, του μετρίου. Είχα βαρεθεί τους τσελεμεντέδες της πνευματικής ζωής. Εδώ ήταν εμφανές το αυθεντικό και μερακλίόικο. "Εφτιαχνε δικά του φαγητά, πού έγλειφες τα δάχτυλα σου. Δεν άκουγε μόνο τα «άρρητα ρήματα» της ησυχίας, αλλά μέσα στην αφάνεια του ό άνθρωπος αυτός φανέρωνε.

Εδώ άκούς τα άρρητα καί βλέπεις τα αθέατα. Κάθε άσκητήριο είναι σαν ένα βαθύ πηγάδι. Από κεΐ μέσα το εξηγούν οί Φυσικοί- μπορεί καταμεσήμερο να δείς καί τ'άστρα. Όπως τα τοιχώματα του πηγαδιού απορροφούν τίς ανακλώμενες επάνω τους ακτίνες του ηλίου, έτσι καί ό τόπος της ασκήσεως απορροφά κάθε ήχο, εικόνα ή μέριμνα, δίνοντας στον ασκητή την δυνατότητα να ακούει, να βλέπει καί να σκέπτεται καθαρά καί απερίσπαστα.

Πολύ ευγενικά καί χαριτωμένα, μας έδωσε να καταλάβουμε ότι έπρεπε να πηγαίνουμε. "Ηδη εμείς βιαζόμασταν. Βγήκαμε στην αυλή. Εκείνος επιστρέφει να μας φέρει ως ευλογία από ένα κομπο-σχοινάκι πού ό ίδιος έπλεξε. Δίπλα μας, στην κουφάλα ενός δένδρου, διακρίνω ένα γυάλινο βάζο με φουντούκια ωμά. Επάνω έγραφε «ευλογία». Τα πάντα εδώ προσφέρονται ως ευλογία. "Ερχεται μαζί

μας να μας δείξει ένα μονοπάτι για να συντομεύσουμε τον δρόμο μας. Τον άποχαιρετούμε. Παίρνουμε την ευχή του κα ξεκινούμε.

Σκέψεις πολλές ζάλιζαν τον νου μου. Μήπως πήγαμε φιλοπερίεργα καί όχι από δίψα; Μήπως τελικά έχασε τον χρόνο του μαζί μας; Από την δική μας ζωή εξαρτάται ή αξία του δικού του χρόνου. Γύρισα πίσω να κλέψω μια ματιά, να δω εστω την ράχη του. Εΐχε εξαφανισθεί. Βιαζόταν να επιστρέψει στην προσευχή του!

Στόν π. Πάίσιο πήγα καί το 1976 με έναν συμφοιτητή μου. Καί τότε θυμάμαι την χάρη καί την γλύκα των λόγων του.

Τί σπουδάζετε, παλληκάρια; μας ρώτησε.

Φυσική, του απαντούμε.

Καί οί δύο φυσικοί είστε; "Ε, τότε πρέπει να μάθετε καί την φυσική της μεταφυσικής. Ξέρετε για την πνευματική διάσπαση του ατόμου; Όταν γνωρίσουμε τον εαυτό μας, όταν δηλαδή φθάσουμε σε αυτογνωσία, τότε γίνεται ή διάσπαση του ατόμου μας. "Αν δεν ταπεινωθούμε ωστέ να διασπάσουμε το άτομο μας. δέν θά βγεί ή πνευματική ενέργεια πού χρειάζεται για να ξεπεράσουμε την βαρύτητα ης φύσεως μας. Μόνον έτσι, παλληκάρια, θά μπορέσουμε να διαγράψουμε πνευματική τροχιά.

Τι ωραίος αιφνιδιασμός! Μας μίλησε ιήν γλώσσα μας με την γλώσσα του.

"Η πνευματική ζωή είναι εύκολη, μας είπε. «Ό ζυγός μου χρηστός καί το φορτίον μου έλαφρόν εστί» (Ματθ. ια' 30), λέγει ό Κύριος.

Μα «στενή ή πύλη καί τεθλιμμένη η οδός» (Ματθ. ζ' 14), του αντιλέγει ο φίλος μου χαριτωμένα καί ευγενικά.

Τα ξίγγια, ευλογημένε, την κάνουν κενή. Πέταξε τα καί θα δεϊς πόσο εύκολα είναι τα πράγματα.

Ή αγάπη μας πρέπει να είναι ίδια πρός όλους. Μόνο τότε είναι αγάπη Θεού.Αν αγαπούμε κάποιους περισσότερο καί άλλους λιγότερο, πρέπει να ύποψιασθούμε εγωισμό.

Όσο ξεχνούμε τον εαυτό μας, τόσο αγνωρίζουμε στην ζωή μας τίς εύλογίες του Θεού. Καί τί δεν μας δίνει ό πανάγαθος Θεός! (Τί ζεστά καί γλυκά πού το είπε αυτό το «πανάγαθος»!) Ώρες ώρες νοιώθουμε τα κόκκαλα της υποστάσεως μας σαν κέρινα, να μην αντέχουν το βάρος των δωρεών Του. Κάτω από την αγάπη του Θεού τα πάντα λυγίζουν. Δίπλα της όλα λειώνουν.

Μας μίλησε καί για τα θαυμαστά της προσευχής καί της χάριτος του Θεου, πώς γνώρισε κάποιον μοναχό πού με απλότητα, βασιζόμενος στην αγιογραφική ρήση καί στον λόγο του Κυρίου ότι έχει δώσει στους δικούς Του την εξουσία «του πατεΐν επάνω οφεων καί σκορπιών» (Λουκ. ι' 19), αυτός έπιανε δηλητηριώδη φίδια με τα χέρια του καί τα πετούσε έξω από την μάνδρα δίχως κανέναν φόβο. Επίσης για κάποιον πού ή χάρις του Θεοϋ κατά τίς στιγμές της προσευχής του τον μετέφερε σε μάκρυνα μέρη, οπού έπιτελοϋσε θαυμαστά έργα καί φανέρωνε την δύναμη του Θεού, καί μετά τον επέστρεφε. Αυτός κάποτε, όταν ξύπνησε, βρήκε ένα λουλούδι πού μόνο στην Κασπία φύεται. Έκεί τον είχε πάει ό Θεός.Μ' όλα αυτά έσπαζε ό γέροντας το κέλυφος του ορθολογισμού μας. Δημιουργούσε υποψίες άλλου φρονήματος ζωής. Μια υποψία όμως δεν κατάφερε να γεννήσει μέσα του. Την υποψία της κλήσεως μου. Εγώ επίμονα αρνιόμουν να δω προς αυτήν την κατεύθυνση...

"Υστερα από δώδεκα χρόνια, το 1988, βρέθηκα στο "Ορος με σύμμαχο την κλήση μου αυτήν την φορά. Είχε ένα κατάξερο καλοκαίρι. Για μήνες δεν είχε πέσει ούτε μία σταγόνα βροχής. Οι πηγές, τα ρυάκια είχαν στερέψει- οι βρύσες είχαν στεγνώσει. Κανενός τα κηπευτικά δέν μπορούσαν να αναπτυχθούν. "Εβλεπες τίς ντοματιές καί καμμιά δέν ξεπερνούσε το ένα μέτρο ύψος. Σάν φυματικές κοπέλλες κρέμονταν από τα στηρίγματα τους δημιουργώντας ένα θέαμα αποκαρδιωτικό. Το ίδιο καί χειρότερα οι πιπεριές, οί κολοκυθιές καί οί αγγουριές.

Εξαίρεση ο κήπος του π. Παϊσίου. Αυτός δεν φιύτευε άπ' όλα τα λαχανικά. Μόνον αυτά πού δέν χρειάζονταν μαγείρεμα, μια πού το ασκητικό του πρόγραμμα δεν μπορούσε να συμπορευθεί με κάτι τέτοιο. "Εβαζε εννέα ρίζες ντοματιές και μια άγγουράκια. Οί άπότιστες ντοματιές του, την χρονιά εκείνη, ξεπερνούσαν τα δυο μέτρα- όσο τους έλειπε το νερό, τόσο κέρδιζαν σε ύψος. Οί δέ ντομάτες του ήταν σαν μικρά πεπόνια. "Έκθαμβος άντίκρυζα το θαύμα. Το ζών ΰδωρ της θεϊκής χάριτος αντικαθιστούσε την αναγκαιότητα του νεροϋ της φύσεως.

Με το ελάχιστο νεράκι καί την πολλή μας προσδοκία στον Θεό. Τον παρακαλούμε πνευματικά καί μεταμορφώνει την φύση. "Οσο ή λογική αύτού του κόσμου καί ή παχύτητα της έπιγειότητος συστέλλονται μέσα μας, τόσο ζωντανότερος καί άληθινότερος προκύπτει ό Θεός καί στην ατμόσφαιρα της ψυχής μας καί στο περιβάλλον της ζωής μας.

Αστειευόμενος μ' έβαζε ανάμεσα στα φυτά καί μου έλεγε:

- Κρίμα, καί νόμιζα πώς είσαι ψηλός. Εδώ σε ξεπερνούν καί οί ντοματιές μου. Καί πού να τις πότιζα κιόλας!

Από τις ντοματιές του π. Παϊσίου παρηγορήθηκε ολόκληρη ή περιοχή, όλα τα κελλιά. Δεν ξέρω τελικά αν τρεφόμασταν με ντομάτες, σίγουρα όμως γευόμασταν την ευλογία του Θεού.

Αυτός πού ήθελε τα λίγα, απολάμβανε τα πολλά. Μια τέτοια εμπειρία πώς κανείς να την ξεχάσει; Αυτά τα βιώματα αρδεύουν καί τις πιο χέρσες ψυχές των Αγιορειτών καί τις αναγκάζουν στους άνυδρους καιρούς μας να παράγουν με θαυμαστό τρόπο τους πιο χυμώδεις καί ευγευστούς καρπούς της εποχής μας. «Αυτών ή πίστις καί ζωή την οικουμένην στηρίζει».

Μου έλεγε συχνά ότι, όταν επισκέπτεται ό Θεός την καρδιά, ό άνθρωπος γίνεται τόσο λεπτός καί απαλός στην σχέση του με την φύση, πού δεν την ενοχλεί, οΰτε αμύνεται απέναντι της, δεν σπάει ένα λουλουδάκι, δεν πατάει μια τσουκνίδα, δεν σκοτώνει ένα μυρμήγκι, δεν διώχνει απότομα μια μύγα, αλλά σέβεται το σπασμένο κλαδάκι, το άκαρπο δένδρο, το ενοχλητικό ζωύφιο, το απειλητικό ζώο. Όταν συναντήσεις ένα θηρίο ή ένα φίδι, αν το αγαπάς έτσι, δεν θα σε πειράξει, σε αγαπά κι εκείνο. Γίνεσαι φίλος της κτίσης καί αυτή σου ανταποδίδει την αγάπη καί την εμπιστοσύνη. Την σέβεσαι στον στεναγμό καί στην αδυναμία της,την ποτίζεις με προσευχή καί αυτή σου άπαντα με θαυμαστούς καρπούς. Οί ντομάτες, ή συγκομιδή πού παίρνεις, δεν είναι συνέπεια μιας φυσικής νομοτέλειας, αλλά απόδειξη της ευλογίας του Θεου. "Ετσι μεταμορφώνεται το περιβάλλον σε ναό καί οί νόμοι άντικαθίστανται από το θαύμα καί την θεϊκή παρέμβαση. Αυτή εΐναι ή ασκητική οικολογία.

Ό π. Παΐσιος του 1988 καί οί ντοματιές του επαλήθευαν τα λόγια της γλυκόηχης διδασκαλίας του, του 1976 και επιβεβαίωναν τις βαθειές εντύπωσεις πού χάραξαν την υπόσταση μου κατά τι ευλογημένη εκείνη συνάντηση του 1971 Θυμάμαι, τότε, δεν είχα ανάγκη να τον βλέπω ούτε ακόμη καί να τον άκούω. Μου αρκούσε ή αίσθηση ότι βρέθηκα δίπλα σ' έναν υπερβατικό άνθρωπο, γνώρισα έναν ασκητή, αντάμωσα έναν άγιο.



(Από το βιβλίο:'''Άγιον "Ορος, το ύπέρτατο σημείο της γης''

Έκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 2000)

Η Αγία Μαρίνα και το θαύμα

Η Αγία Μαρίνα καταγόταν από την Αντιόχεια της Πισιδίας και έδρασε την εποχή του αυτοκράτορα Κλαυδίου. Ήταν μοναχοκόρη και μάλιστα ο πατέρας της ήταν ιερέας των ειδώλων. Δεν είχε συμπληρώσει το δωδέκατο έτος της ηλικίας της όταν πέθανε η μητέρα της και ο πατέρας της ανέθεσε την ανατροφή της σε κάποια χριστιανή γυναίκα. Η Αγία Μαρίνα τότε διδάχθηκε το Χριστιανισμό και άνοιξε την ψυχή της για να δεχτεί το Σωτήρα της Χριστό. Όταν ο έπαρχος Ολύμβριος πληροφορήθηκε τα σχετικά με αυτή, διέταξε να την οδηγήσουν μπροστά του και προσπάθησε με κάθε μέσο να τη μεταπείσει. Μάλιστα, θαμπωμένος από την ομορφιά της, της ζήτησε να γίνει γυναίκα του. Εκείνη αρνήθηκε και συνέχισε να ομολογεί την πίστη της. Γι΄ αυτό και υπέστη φρικτά βασανιστήρια. Αφού της καταξέσκισαν τις σάρκες με σιδερένια νύχια, την έριξαν στη φυλακή. Όταν την ανέκρινε για δεύτερη φορά και διαπίστωσε ότι παρέμενε ακλόνητη την έκαψε με αναμμένες λαμπάδες. Τότε όμως συνέβη μέγα θαύμα: Οι πληγές της έκλεισαν και όσοι βρίσκονταν εκεί έγιναν αμέσως χριστιανοί. Ο έπαρχος εξοργισμένος διέταξε να την αποκεφαλίσουν και έτσι η Αγία έλαβε το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου.

Άπολυτίκιον. Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.

Μνηστευθείσα τω Λόγω Μαρίνα ένδοξε, των επίγειων την σχέσιν πάσαν κατέλιπες, και ένήθλησας λαμπρώς ως καλλιπάρθενος· τον γαρ άόρατον έχθρόν, κατεπάτησας στερρώς, όφθέντα σοι Άθληφόρε. Και νυν πηγάζεις τω κόσμω, των ίαμάτων τα χαρίσματα.



Θαύμα Αγίας Μαρίνας


Πολλές φορές στην ζωή μας, σαν συνειδητοί Χριστιανοί, επικαλούμεθα τον Θεό και τούς Αγίους Του.

Αυτό λοιπόν έκανε και μια οικογένεια από την Κύπρο, γνωστή από τις τηλεοπτικές εκκλήσεις της πριν δύο χρόνια, για την εξεύρεση δότη προκειμένου να βρεθεί μόσχευμα για εγχείρηση στο μικρό παιδί τους, τον Ανδρέα που έπασχε από λευχαιμία.

Μόσχευμα βρέθηκε και οι γονείς ετοιμάσθηκαν για να ταξιδεύσουν στις ΗΠΑ, όπου θα γινόταν η λεπτή χειρουργική επέμβαση μεταμόσχευσης μυελού.

Όλοι θυμόμαστε τότε την αγωνία της οικογένειας του Βάσου Βασιλείου από τη Λεμεσό και τις καθημερινές εκκλήσεις τους στον Χριστό μας για να σώσει το παιδί τους.

Πριν λοιπόν ξεκινήσουν για την εγχείρηση οι γονείς άκουσαν για τα θαύματα της Αγίας Μαρίνας και πήραν την πρωτοβουλία να τηλεφωνήσουν στο μοναστήρι τής Αγίας Μαρίνας στην Άνδρο και να ζητήσουν την ευλογία Της.

Στο τηλέφωνο ο ηγούμενος της Μονής αρχιμανδρίτης Κυπριανός υποσχέθηκε πως θα προσευχηθεί στην Αγία και ευχήθηκε στους γονείς να έχει το παιδί την Αγία Μαρίνα στο χειρουργείο για βοήθεια. Πράγματι με την ευχή του ηγουμένου Κυπριανού στις αποσκευές τους και με ακράδαντη την πίστη για τη βοήθεια της Αγίας Μαρίνας οι δύο γονείς και ο μικρός Ανδρέας μετέβησαν στις ΗΠΑ.

Μετά τις καθιερωμένες προκαταρκτικές εξετάσεις προετοιμασίας ο μικρός Ανδρέας εισήλθε για την πραγματικά πολύ σοβαρή και λεπτή εγχείρηση.

Λίγη ώρα πριν το χειρουργείο παρουσιάστηκε στον ιατρό που θα χειρουργούσε τον μικρό Ανδρέα μία γυναίκα.

Είπε πως είναι γιατρός και παρακάλεσε να παρακολουθήσει την εγχείρηση, επειδή ήταν προσωπική ιατρός του μικρού Ανδρέα. Η συζήτηση της γυναίκας με τον χειρούργο έδειχνε πως κατείχε την ιατρική επιστήμη και δεν άφηνε καμιά αμφιβολία στο χειρούργο να σκεφτεί πως δεν είναι ιατρός.

Εκείνος πάντως της είπε πως δεν επιτρέπεται να βρίσκεται στο χειρουργείο ξένος ιατρός και πως αποτελούσε πρακτική της ιατρικής του ομάδας να μην μετέχουν άλλοι στις λεπτές αυτές εγχειρήσεις.

Η επιμονή όμως της γυναίκας έκαμψε την αρχική αδιαλλαξία του χειρούργου.

Της ζήτησε να αφήσει τα στοιχεία της στη γραμματεία και να εισέλθει στη συνέχεια στο χειρουργείο μαζί του.

Έτσι και έγινε.

Η άγνωστη ιατρός εισήλθε στο χειρουργείο και όχι απλώς παρακολουθούσε αλλά συμμετείχε ενεργά στην εγχείρηση του μικρού Ανδρέα. Αρκετές φορές μάλιστα έδωσε τις κατευθύνσεις για το πώς έπρεπε να προχωρήσει η επέμβαση.

Όλα πήγαν καλά και ο γιατρός αφού την ευχαρίστησε εξήλθε του χειρουργείου.

Το ζεύγος Βασιλείου έτρεξε να πληροφορηθεί για το πώς πήγε η εγχείρηση.

«Όλα πήγαν πολύ καλά» τους είπε. Και πρόσθεσε:

«Δεν μπορώ όμως να καταλάβω πως είχατε μια τέτοια γιατρό για το παιδί σας και ήλθατε σε μένα;»

Οι γονείς έκπληκτοι του απάντησαν ότι δεν είχαν φέρει κάποια γιατρό και δεν γνωρίζουν κάτι σχετικό. Ο χειρούργος όμως επέμενε και τους είπε πως όταν εξήλθε από το χειρουργείο η γιατρός του μικρού Ανδρέα, παρέμεινε για λίγο μέσα με την υπόλοιπη ιατρική ομάδα.


Ως εκ τούτου κάπου εκεί γύρω έπρεπε να είναι και τους προέτρεψε να τη συναντήσουν.

Μάταια όμως έψαχναν να τη βρουν. Η γιατρός είχε εξαφανισθεί..Σκέφθηκαν πως θα έφυγε και πήγαν μετά την προτροπή του χειρούργου στη γραμματεία να ζητήσουν τα στοιχεία της προκειμένου να την ευχαριστήσουν. Πίστευαν πως ίσως κάποια γιατρός από την Ελλάδα, ή την Κύπρο ευαισθητοποιήθηκε και ταξίδευσε στις ΗΠΑ για να συμβάλλει στην λεπτή χειρουργική επέμβαση.

Με έκπληξη διαπίστωσαν πως η άγνωστη γυναίκα ιατρός είχε υπογράψει με το όνομα Μαρίνα από την Άνδρο (Marina from Andros).

Δεν πίστευαν αυτό που έβλεπαν.

Στέκονταν επί αρκετή ώρα αμήχανοι μπροστά στο θαύμα της Αγίας Μαρίνας.

Τα δάκρυα ευγνωμοσύνης και χαράς πλημμύρισαν τα μάτια τους.

Θυμήθηκαν αυτό που τους είχε πει ο σεβαστός γέροντας και ηγούμενος της ομώνυμης Ιεράς Μονής.

" Πηγαίνετε στην Αμερική και εύχομαι η Αγία Μαρίνα να είναι μέσα στο χειρουργείο "

Την απερίγραπτη χαρά τους για την επιτυχή έκβαση της εγχείρησης και την επαναφορά της υγείας του μικρού Ανδρέα τη μετέφεραν στα ΜΜΕ μιλώντας για το αληθινό θαύμα.

Από τότε έβαλαν ως τάμα να βρίσκονται πάντοτε οικογενειακώς στην Άνδρο την ημέρα της μνήμης της Αγίας Μαρίνας.

Έτσι και πράττουν, ενώ όπως ανέφερε μοναχός της Μονής με τον οποίο συνομιλήσαμε δύο φορές, στα χρόνια που μεσολάβησαν από τότε, η οικογένεια Βασιλείου μεταβαίνει τακτικά από τη Λεμεσό κάθε καλοκαίρι στην Άνδρο για να ευχαριστήσει την Αγία Μαρίνα, που έσωσε τον μικρό Ανδρέα.

Ουδέποτε λοιπόν απουσίασαν τα θαύματα των Αγίων από τη ζωή τής Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, και είθε ο Πανάγαθος Θεός, ό Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, να μας ενισχύει την πίστη μας με τα θαύματα των Αγίων μας.

Ευχαριστούμε θερμώς την κ. Κυριακοπούλου Σπυριδούλα, συνταξιούχο ιατρό, που είχε την ευγενή καλοσύνη να μας ενημερώσει για το ανωτέρω θαύμα. Θερμές ευχαριστίες στον ηγούμενο της Ιεράς Μονής και στην αδελφότητα για τις διευκρινίσεις και τις απαντήσεις στα ερωτήματα που τους θέσαμε.



Το τηλέφωνο της Ιεράς Μονής, Αγίας Μαρίνης Άνδρου είναι : 2282024074 begin_of_the_skype_highlighting 2282024074 end_of_the_skype_highlighting.

Ο γέροντας Σοφρώνιος του Έσσεξ στην καθημερινή του ζωή (ΑΓΓΛΙΑ)

Μερικοί διαβάζοντας κείμενα του Γέροντος Σωφρονίου τον εκλαμβάνουν ως έναν μεγάλο θεολόγο, όπως και ήταν, αλλά συγχρόνως νομίζουν ότι ήταν απρόσιτος, απροσπέλαστος για τους ανθρώπους. Όμως, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Όταν τον συναντούσες, έβλεπες έναν ασκητή με ενοποιημένη την ύπαρξη του, με την απλότητα και καθαρότητα της ζωής του, γενικά έβλεπες έναν γνήσιο καί αυθεντικό άνθρωπο, απαλλαγμένο από παντός είδους πάθη, ανασφάλειες καί συμβατικότητες.Όταν μελέτησα το βιβλίο του Γέροντος Σωφρονίου για τον όσιο Σιλουανό στην πρώτη έκδοση του, αναπτύχθηκε μέσα μου ή επιθυμία να τον γνωρίσω προσωπικά. Τον καιρό εκείνο ζούσε στην Αγγλία στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου στο Εσσεξ καί αισθάνθηκα την επιθυμία να τον επισκεφθώ. Τότε βρισκόταν στην ηλικία των ογδόντα ετών, αλλά ήταν ακμαίος, δυνατός, παρά τίς ασθένειες πού τον ταλαιπωρούσαν. Δεχόταν όλο τον κόσμο, συζητούσε με τους ανθρώπους, εξομολογούσε, όχι βέβαια πολλούς, λειτουργούσε κάθε Κυριακή, πολλές φορές καί το Σάββατο, έγραφε τα τελευταία βιβλία του, έτρωγε μαζί μας στην Τράπεζα της Μονής, έκανε συνάξεις στους μοναχούς, ταξίδευε κάποτε - κάποτε για να επισκεφθεί άλλες Κοινότητες πού τον προσκαλούσαν, επισκεπτόταν σπίτια γνωστών του ανθρώπων στις πλησιόχωρες πόλεις κ.λπ. Ήταν ένας ζωντανός άνθρωπος καί σκόρπιζε παντού αισιοδοξία.Θα περιγράψω με συντομία μερικές σκηνές πού έζησα κατά καιρούς καί τίς ζούσε καί όποιος επισκεπτόταν το Μοναστήρι για να συναντήσει τον Γέροντα.

Υποδοχή

Καθένας πού πήγαινε στο Μοναστήρι αισθανόταν ότι οι μοναχοί τον υποδέχονταν, με εντολή του Γέροντα, ως μια μοναδική προσωπικότητα. Όταν ό Γέροντας γνώριζε την ώρα πού θα έφθανε ό γνωστός του, έβγαινε να τον προϋπαντήσει καί να τον χαιρετήσει ή έστελνε κάποιο μοναχό για να του μεταφέρει την αγάπη του καί να του εκφράσει την χαρά του πού έκανε τόσο μεγάλο ταξίδι για να έλθει κοντά του. Έδινε εντολή να τον περιποιηθούν κατάλληλα καί να τον κάνουν να αισθανθεί σαν στο σπίτι του.

Θεία Λειτουργία - προσευχή

Το κεντρικό πνευματικό σημείο της Ιεράς Μονής καί του Γέροντα ήταν ή θεία Λειτουργία καί ή κενωτική θυσία πού βιώνει κανείς σε αυτήν. Λειτουργούσε κάθε Κυριακή, πολλές φορές καί το Σάββατο, καί κοινωνούσε τίς άλλες ήμερες πού γινόταν ή θεία Λειτουργία.

Όταν λειτουργούσε, ήταν απόλυτα συγκεντρωμένος όλος ό ψυχοσωματικός του κόσμος σαν σε γροθιά. Έβλεπε κανείς ότι ό νους του ήταν επικεντρωμένος στην καρδιά. Δεν τολμούσες να τον κοιτάξεις καί προ παντός να του μιλήσεις. Οι κινήσεις του ήταν ιεροπρεπείς καί αργές καί ευλογούσε τον κόσμο με επίγνωση του τί έκανε, βλέποντας όλους τους παρευρισκομένους. Οι εκφωνήσεις του λέγονταν σε τέτοιο τόνο καί ρυθμό ώστε να μπορεί άνετα να παρακολουθεί ό νους τα λεγόμενα, διότι, όταν κανείς ψάλλει πολύ γρήγορα ή πολύ αργά, τότε ο νους αποσπάται.

Εκείνο πού αισθανόταν κανείς ήταν ότι ό Γέροντας προσευχόταν καί με την λογική, λέγοντας τίς ευχές, αλλά καί με τον νου του πού ήταν μέσα στην καρδιά. Πολλές φορές στην θεία Λειτουργία βυθιζόταν, ιδίως όταν κατά το αποστολικό ανάγνωσμα καθόταν λίγο στην καρέκλα για να ξεκουρασθεΐ. Δεν επρόκειτο για σωματικό ύπνο, άφοϋ είχε συνείδηση του τι γινόταν στον Ναό

Ή καθημερινή προσευχή, πού είχε καθιερώσει να γίνεται στον Ναό, καί πολλές φορές καί εκείνος ήταν «παρών», γινόταν σε έντονα κατανυκτικό κλίμα, πού δημιουργούσε μετάνοια καί αίσθηση της παρουσίας του Θεού. Για δύο ώρες το πρωί καί δύο ώρες το βράδυ, μέσα στον Ναό, με μόνον τον φωτισμό της κανδήλας, λεγόταν με το στόμα (κάποιος εκφωνούσε) ή ευχή στον Χριστό: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ τον Θεού, έλέησον ημάς" καί στην Παναγία: «Ύπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς», σε διάφορες γλώσσες.

Ή θεία Λειτουργία καί ή προσευχή αγίαζε όλη την ατμόσφαιρα της Ιεράς Μονής καί ανέπτυσσε το εύκρατο κλίμα της γνήσιας μοναχικής ζωής.

Αγάπη στους ανθρώπους

Ή αγάπη του προς τους ανθρώπους οι όποιοι επισκέπτονταν το Μοναστήρι ήταν μεγάλη. Χαιρόταν πού το Μοναστήρι ήταν πάντα ανοιχτό καί οί μοναχοί δέχονταν τον κόσμο με μεγάλη χαρά καί χωρίς να δυσανασχετούν. Γνώριζε ότι οί άνθρωποι της εποχής μας ειναί πονεμένοι από διάφορα αίτια καί ως πονεμένοι είναι ευαίσθητοι σε κάθε δυσκολία πού συναντούν καί έτσι εκφράζουν διάφορα παράπονα. Καί γι' αυτό έδειχνε την πλούσια αγάπη του, ιδίως στους πονεμένους καί περιφρονημένους ανθρώπους.Τίς Κυριακές το Μοναστήρι ήταν ένας τόπος συνάντησης εκατοντάδων ανθρώπων, πού μετά την θεία Λειτουργία κινούνταν άνετα μέσα στον εσωτερικό χώρο της Μονής, έτρωγαν στην Μονή, οί περισσότεροι με τα φαγητά πού έφεραν μαζί τους, κάτω από τα πανύψηλα δένδρα πού βρίσκονταν στο εσωτερικό της, εξομολογούνταν στους Πνευματικούς Πατέρες της Μονής, συμμετείχαν στην Παράκληση, άκουγαν την καθιερωμένη ομιλία.

Ιδιαίτερη αγάπη εξέφραζε στα μικρά παιδιά. Τα αγκάλιαζε, τους μοίραζε σοκολάτες, έδινε γλυκά, γιόρταζε τίς εορτές τους καί έψαλλε τον πολυχρονισμό τους καί γενικότερα μιλώντας με τα παιδιά συμπεριφερόταν σαν μικρό παιδί

Πολύ συγκινεΐτο με τους ανθρώπους εκείνους πού βρίσκονταν στην κατάθλιψη, την στενοχώρια από υπαρξιακές αγωνίες, καί με αυτούς πού ασχολούνταν με την νοερά καρδιακή προσευχή, μέσα σε ένα κλίμα μετάνοιας. Επίσης συγκινεΐτο με τους νέους, τους αναρχικούς, τους πεινώντες καί διψώντες την δικαιοσύνη του Θεού, πού περνούσαν ό,τι-καί εκείνος πέρασε στην ζωή του. Στεκόταν απέναντι τους με σεβασμό καί αγάπη καί έκανε τα πάντα για να τους βοηθήσει.

Συζήτηση - εξομολόγηση

Αφιέρωνε ώρες για να συζητήσει διάφορα πνευματικά ζητήματα. Συνήθως είχε δύο τρόπους επικοινωνίας με τους ανθρώπους.

Ό ένας ήταν όταν ζητούσε κανείς να τον συναντήσει καί να συζητήσει μαζί του ένα σοβαρό θέμα πού τον απασχολούσε. Συνήθως, δεχόταν το αίτημα καί τον φώναζε, όποτε εύκαιρούσε.

Ή συνάντηση γινόταν στο μικρό γραφείο της Ιεράς Μονής. Πριν αρχίσει την συζήτηση καί ενώ ακόμη ήταν όρθιος έκανε προσευχή, εκφωνώντας αργά καί σταθερά το «Βασίλεύ ουράνιε..." για να ευλογηθεί αυτή ή συζήτηση.

Όταν ό συνομιλητής του ήθελε να εξομολογηθεί, ό Γέροντας έβαζε το πετραχήλι του με αργές κινήσεις, διάβαζε την σχετική ακολουθία με αργό ρυθμό καί στην συνέχεια, άφοϋ άκουγε την εξομολόγηση καί έλεγε έναν θεόπνευστο θεραπευτικό λόγο, όχι απλή συζήτηση, άλλ' ό,τι αποκάλυπτε ό Θεός, τον πρώτο λόγο πού του φανέρωνε, διάβαζε την συγχωρητική ευχή αργά καί με κατάνυξη

Ό άλλος τρόπος της συζητήσεως ήταν ευκαιριακός. Ήταν ευκαιριακός για τον επισκέπτη, αλλά για τον Γέροντα μπορεί να ήταν καί προγραμματισμένος. Συναντούσε τον επισκέπτη σε κάποιο χώρο της Μονής καί του έλεγε: «πάμε μια βόλτα». "Ανοιγε την συζήτηση, καί φυσικά ό συνομιλητής, ευρισκόμενος μπροστά στον πατερικό, παρακλητικό καί γλυκύτατο λόγο πού έβγαινε από τα χείλη του, απόσταγμα πνευματικής πείρας, δεν τολμούσε να άντιμιλήσει, ούτε καν να ερωτήσει καί να συνεχίσει με τον δικό του λόγο την συζήτηση. Δεν τον απαγόρευε ό Γέροντας, άλλ' ό λόγος του καθήλωνε τον συνομιλητή του. Σέ τέτοιους περιπάτους άκουσα λόγους του για την σχέση μεταξύ Θείας Λειτουργίας καί νοεράς προσευχής, το εύρος καί το πλάτος της μετάνοιας, την μνήμη του θανάτου, τον τρόπο βιώσεως της αυθεντικής εκκλησιαστικής ζωής, την ποιμαντική διακονία των

εγγάμων, τίς οικογένειες, την παιδαγώγηση των νέων, για τίς διαφορές μεταξύ ακαδημαϊκών διδασκάλων καί αγίων Πατέρων, διάφορα θεολογικά θέματα κ.λπ.

Επισκέψεις

Ή ευαίσθητη καρδιά του προς όλο τον κόσμο τον έκανε να προσεύχεται για τους ανθρώπους πού κατοικούν σ' όλη την γη. Κυρίως, προσευχόταν για τους ανθρώπους εκείνους πού είχαν μαζί του μια πνευματική επικοινωνία, πολύ περισσότερο όταν βρίσκονταν σε θλίψη ή ασκούνταν στην νοερά προσευχή ή είχαν διάθεση για μοναχική ζωή ή βρίσκονταν στο πνευματικό στάδιο της άρσεως της θείας Χάριτος. Συνεχώς ενδιαφερόταν γι' αυτούς με πνευματική αρχοντιά.

Πολλές φορές έκανε επισκέψεις σε ανθρώπους πού του ζητούσαν την βοήθεια του, ή αντιλαμβανόταν ό ϊδιος ότι είχαν ανάγκη. Πήγαινε στα σπίτια των ανθρώπων για να τους πει κάποιο λόγο παρηγορητικό, επισκεπτόταν ασθενείς στα Νοσοκομεία, αλλά πήγαινε καί σε Κοινότητες πού αναζητούσαν να ζήσουν την πνευματική ζωή.

Αγάπη στην φύση

Αγαπούσε την φύση, το δημιούρ¬ημα του Θεού. Ήθελε να βλέπει περιποιημένο τον περιβάλλοντα χώρο της Μονής καί σεβόταν κάθε χορταράκι, αφού ήταν καρπός της δημιουργικής ενεργείας του Θεού.

Ήθελε να φυτεύονται δενδράκια στο Μοναστήρι. Ό ϊδιος εντόπιζε τον χώρο καί καθόριζε το είδος των δένδρων πού θα φυτεύονταν. Μια φορά βγήκε από το σπιτάκι του για να μας δει πού φυτεύαμε τα δενδράκια. Τόσο χάρηκε ώστε μας κάλεσε για να μας δώσει ένα αναψυκτικό.

Ό Γέροντας Σωφρόνιος ήταν μέγας ήσυχαστής, εμπειρικός θεολόγος

αλλά καί στοργικός, τρυφερός Πνευματικός Πατέρας.

Όσοι τον γνώρισαν μπορούν να διαβεβαιώσουν

για την σοφία, την απλότητα,την τρυφερότητα

καί την πληθωρική του αγάπη

του αγάπη, ιδίως προς τους ανθρώπους

πού αισθάνονταν την πτώχεια

του πνεύματος τους.

Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ.Ιεροθέου

Από το βιβλίο ''Οίδα άνθρωπον εν Χριστώ''

Ο πόλεμος επιστρέφει σήμερα στις κουρδικές περιοχές

Ρεπορτάζ του Gerd Höhler δημοσιεύεται στη σημερινή Stuttgarter Zeitung με τον τίτλο «Ο πόλεμος επιστρέφει στις κουρδικές περιοχές» και τον υπότιτλο «Τουρκία: Εξασθενούν οι ελπίδες για μία ειρηνική επίλυση του Κουρδικού». Αντάρτες του ΡΚΚ επιτέθηκαν την προηγουμενη εβδομαδα κατά φυλακίου παραστρατιωτικής χωροφυλακής στο Beyyurdu στα ΝΑ της Τουρκίας. Τρεις στρατιώτες και δέκα αντάρτες του ΡΚΚ έχασαν τη ζωή τους από τις ανταλλαγές πυρών, που ακολούθησαν. Το Beyyurdu βρίσκεται σε δύσβατη ορεινή περιοχή, περίπου 15 χλμ. από το Aktütün, όπου Κούρδοι αντάρτες είχαν σκοτώσει 17 στρατιώτες το 2008. «Η μάχη κατά της τρομοκρατίας θα συνεχιστεί ασχέτως κόστους», είχε δηλώσει τότε ο Πρόεδρος της χώρας, Abdullah Gül.

Ο πόλεμος επιστρέφει σήμερα στις κουρδικές περιοχές. Περισσότεροι από 50 στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους από τον περασμένο Μάϊο σε συμπλοκές στα ΝΑ της χώρας, 20 μόνο τις τρεις τελευταίες εβδομάδες. Ο αριθμός των πεσόντων από πλευράς ΡΚΚ εκτιμάται ότι είναι πολύ μεγαλύτερος.

Μία ειρηνική επίλυση του Κουρδικού, που από το 1984 στοίχισε τη ζωή σε περισσότερους από 40.000 ανθρώπους, φαινόταν πέρσι εφιτκή. Ο Τούρκος Πρωθυπουργός Recep Tayyip Erdogan είχε υποσχεθεί στους Κούρδους περισσότερα πολιτικά και πολιτισμικά δικαιώματα. Η κυβέρνηση είχε ανακοινώσει μεγάλες επενδύσεις στις υποβαθμισμένες κουρδικές περιοχές και χαλάρωσε τις απαγορεύσεις σε ό, τι αφορά την κουρδική γλώσσα. Το ΡΚΚ φαινόταν να συμμετέχει στη «Πρωτοβουλία για τη Δημοκρατία» του Erdogan ανακοινώνοντας εκεχειρία τον Απρίλιο του 2009.

Διακηρύξεις και έργα της κυβέρνησης βρέθηκαν, ωστόσο, πολύ σύντομα σε πλήρη αντίφαση. Ο τουρκικός στρατός δεν ανταποκρίθηκε στην εκεχειρία του ΡΚΚ. Λίγες ημέρες μετά τη διενέργεια τοπικών εκλογών συνελήφθησαν 1.500 Κούρδοι πολιτικοί. Το έτος 2009 έκλεισε με την απαγόρευση του κουρδικού κόμματος DTP, το οποίο στις κουρδικές περιοχές εξασφάλισε ψήφους άνω του 70% και εξέλεξε Δημάρχους σε περισσότερες από 58 πόλεις.

Η ειρηνευτική διαδικασία έχει, εντωμεταξύ, αδρανήσει. Ο επικεφαλής του ΡΚΚ, Öcalan, κήρυξε τις προσπάθειές του για μία ειρηνική επίλυση του Κουρδικού ως αποτυχημένες. Το ΡΚΚ ανακοίνωσε τον περασμένο μήνα παύση της εκεχειρίας και απείλησε για χτυπήματα στα δυτικά της χώρας, καθώς και σε τουριστικές περιοχές. Τέσσερις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους πριν από δύο εβδομάδες στην Κωνσταντινούπολη, όταν το ΡΚΚ πραγματοποίησε βομβιστική επίθεση κατά ενός στρατιωτικού λεωφορείου.