Δηλαδή ή έξοδος του Τιμίου Σταυρού από το παλάτι (ή κατ' άλλους από το σκευοφυλάκιο της μεγάλης εκκλησίας) στην Πόλη. Βλέπε σχετικά και προεόρτια την 31η Ιουλίου. Όμως, ό Πατμιακός Κώδικας 266, αναγράφει ότι κατά την 1η Αυγούστου στη Μεγάλη εκκλησία ετελείτο "ή Βάπτισις των τιμίων Ξύλων".
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΠΤΑ ΜΑΚΑΒΑΙΟΙ, ΑΒΕΙΜ (ή ΑΒΙΒΟΣ). ΑΝΤΩΝΙΟΣ (ή ΑΝΤΩΝΙΝΟΣ) ,ΓΟΥΡΙΑΣ, ΕΛΕΑΖΑΡΟΣ, ΕΥΣΕΒΩΝΑΣ, ΑΧΕΙΜ, ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ (ή ΣΑΜΩΝΑΣ, ή ΕΥΛΑΛΟΣ ή ΜΑΡΚΟΣ) ή μητέρα τους ΣΟΛΟΜΟΝΗ και ό διδάσκαλος τους ΕΛΕΑΖΑΡΟΣ
"Αυτοκράτωρ εστί των παθών ό ευσεβής λογισμός"1. Ό ευσεβής λογισμός είναι κυρίαρχος και εξουσιαστής επί των παθών. Αυτό με περίσσια ανδρεία απέδειξαν οι επτά αδελφοί Μακκαβαίοι με τη στάση τους απέναντι στο βασιλιά της Συρίας Άντίοχο, όταν αυτός τους έταξε δόξες, τιμές και επίγειες απολαύσεις, αν αυτοί καταπατούσαν το Μωσαϊκό νόμο και έτρωγαν από τα απαγορευμένα φαγητά πού τους πρόσφερε. Προηγήθηκε ό ένενηκονταετής διδάσκαλος τους, Έλεάζαρος, πού εφάρμοσε στο έπακρο το νόμο πού τους δίδασκε, με αποτέλεσμα ό Άντίοχος να τον ρίξει στη φωτιά. Εμπνεόμενα από τη θυσία του γέροντα διδασκάλου τους, τα επτά αδέλφια κράτησαν την 'ίδια γενναία στάση απέναντι στο βασιλιά, όταν τους κάλεσε μπροστά του. Στην αρχή ό Αντίοχος προσπάθησε να τους κολακεύσει με διάφορα εγκώμια για τη νιότη τους. Τους είπε ότι αν έτρωγαν από τα ειδωλόθυτα πού τους πρόσφερε, θα απολάμβαναν μεγάλες τιμές, και φυσικά θα τους έσωζε από το θάνατο. Τότε οι επτά αδελφοί απάντησαν στον Άντίοχο: "χαλεπώτερον γαρ αυτού του θανάτου νομίζομεν είναι σου τον επί τη παρανομώ σωτηρία ημών έλεον". Δηλαδή, είναι περισσότερο επιβλαβής και απ' αυτόν το θάνατο, νομίζουμε, ή συμπάθεια σου για την παράνομη σωτηρία μας. Εξοργισμένος τότε ό Άντίοχος, με τροχούς, φωτιά και ακόντια, έναν-έναν τους σκότωσε όλους. Όταν είδε αυτό ή μητέρα τους Σολομονή, ρίχτηκε μόνη της στη φωτιά και έτσι όλοι μαζί πήραν το στεφάνι του μαρτυρίου.
1. Δ. Μακκαβαίων, α' 7, θ'4.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ό υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Των Μακκαβαίων τον έπτάριθμον δήμον, συν τη μητρί Σολομονή τη αγία, και Ελεάζαρ άμα εύφημήσωμεν ούτοι γαρ ήρίστευσαν, δι' αγώνων νομίμων, ως φρουροί και φύλακες, των του Νόμου δογμάτων και νυν ως καλλιμάρτυρες Χριστού, υπέρ του κόσμου, άπαύστως πρεσβεύουσι.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΝΝΕΑ ΜΑΡΤΥΡΕΣ πού μαρτύρησαν στην Πέργη της Παμφυλίας, ΛΕΟΝΤΙΟΣ, ΑΤΤΟΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, ΚΙΝΔΕΟΣ, ΜΝΗΣΙΘΕΟΣ, ΚΥΡΙΑΚΟΣ, ΜΗΝΑΙΟΣ, ΚΑΤΟΥΝΟΣ και ΕΥΚΛΕΟΣ (ή ΕΥΚΛΗΣ)
ΟΙ Αγιοι αυτοί, μαρτύρησαν στην Πέργη της Παμφυλίας, πού βρίσκεται κοντά στις όχθες του Κέστρου ποταμού. Τα ονόματα τους ήταν τα εξής: "Αττος, Αλέξανδρος, Εϋκλεος, Κατούνος, Κινδέος, Κυριάκος, Λεόντιος, Μνησίθεος και Μηναίος. Όλοι στο επάγγελμα ήταν γεωργοί, εκτός από τον Μηναίο πού ήταν μαραγκός. Κατά τους διωγμούς εναντίον των χριστιανών πού έκανε ό Διοκλητιανός, στην Παμφυλία συνέβαινε να είναι έπαρχος κάποιος Φλαβιανός (300 μ.Χ.), πού εφάρμοζε με σκληρότητα τα αυτοκρατορικά διατάγματα. Τότε, από τους πιο θαρραλέους πιστούς, πού μόνοι τους φανέρωσαν τη χριστιανική τους ιδιότητα μπροστά στον έπαρχο, ήταν και οι εννέα αυτοί Αγιοι. Αφού έκαναν το σημείο του σταυρού και κοινώνησαν των αχράντων μυστηρίων, όρμησαν όλοι μαζί στη φλόγα του κινδύνου. Παρουσιάστηκαν στον Φλαβιανό, ομολόγησαν τον Χριστό και τον παρακάλεσαν να πάψει επιτέλους να κακοποιεί τους χριστιανούς. Εξοργισμένος ό Φλαβιανός, διέταξε να τους σύρουν στο ναό της Αρτέμιδος για να θυσιάσουν στους θεούς. Εκείνοι, όχι μόνο αρνήθηκαν να θυσιάσουν, αλλά με την προσευχή τους συνέτριψαν και μερικά από τα είδωλα του ναού. Ό έπαρχος γεμάτος μανία, αφού ξέσκισε τις σάρκες τους με σιδερένια νύχια και έκαψε τις πληγές τους με αναμμένες λαμπάδες, τους φυλάκισε. Αλλ' επειδή και οι εννέα επέμεναν να ομολογούν τον Χριστό, τελικά τους αποκεφάλισε.
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΠΑΣ ό νέος
"Εις σάκκον βληθείς, και θίβη εγκλεισθείς, και εις θάλασσαν ριφθείς, τελειοϋται".
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΛΕΑΖΑΡΟΣ
Μαρτύρησε, άφοϋ του έκαψαν το κεφάλι.
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΗΡΥΚΟΣ
Μαρτύρησε δια αποκεφαλισμού.
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ
Μαρτύρησε δια ξίφους.
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΛΥΕΥΚΤΟΣ
Μαρτύρησε, άφοϋ τον έχωσαν μέσα σε κοπριά.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΗΝΗΣ (ή Μηνός) και ΜΗΝΑΙΟΣ και οι λοιποί εν τω Βιγλεντίω, πλησίον του χαλκού Τετραπύλου.
Η ΑΓΙΑ ΕΛΕΣΑ ή Οσιομάρτυς πού μαρτύρησε στα Κύθηρα.
Καταγόταν από την Πελοπόννησο και ήταν κόρη ενός πλούσιου "Ελληνα, πού ονομαζόταν Έλλάδιος. Ή δε μητέρα της Ευγενία, ήταν στείρα αλλά θεοσεβής χριστιανή. "Ετσι δια της προσευχής απόκτησε θαυματουργικά την Έλέσα, πού ανέθρεψε σύμφωνα με τίς επιταγές του Ευαγγελίου και κάτω από τις δυσκολίες του ειδωλολάτρη άντρα της. Σέ ηλικία 14 χρονών ή Έλέσα έμεινε ορφανή από μητέρα και έτσι έμεινε αυτή κυρία του πλούσιου σπιτιού του πατέρα της. Αμέτρητες τότε οι ευεργεσίες και οι ελεημοσύνες πού έκανε στους στερημένους και πάσχοντες συνανθρώπους της. Κάποτε όμως ό πατέρας της την παρακίνησε να παντρευτεί κάποιον από τους ειδωλολάτρες άρχοντες, αυτή όμως αρνήθηκε διότι ή κλήση της ήταν άλλη, αυτή της αγγελικής πολιτείας. Έτσι όταν κάποτε ό πατέρας της έφυγε για κάποιο ταξίδι, ή Έλέσα μοίρασε όλα της τα υπάρχοντα στους φτωχούς και με τίς πιο πιστές δούλες της, διέφυγε στα Κύθηρα. Εκεί δια της προσευχής, έκανε πολλά θαύματα. Οταν όμως ό πατέρας της επέστρεψε από το ταξίδι και έμαθε τα γεγονότα, θύμωσε πολύ και άφοϋ ανακάλυψε που βρισκόταν ή Έλέσα, αναχώρησε για να τη φέρει πίσω. Αλλ' ή γνώμη της Έλέσας ήταν αντίθετη αυτής του ειδωλολάτρη πατέρα. Τότε αυτός, αφού ανελέητα τη βασάνισε, τελικά την αποκεφάλισε και έτσι πανάξια έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου. (Ή μνήμη της συγκεκριμένης Αγίας δεν αναφέρεται πουθενά στους Συναξαριστές, τη βρίσκουμε σαν μάρτυρα μόνο στα Κύθηρα).
Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Γόνος άγιος, Πελοποννήσου, γέρας ένθεον, νήσου Κυθήρων, ανεδείχθης, Έλέσα πανεύφημε· υπέρ Χριστού γαρ νομίμως άθλήσασα, χειρί πατρώα έτμήθης την κάραν σου, Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ήμϊν το μέγα έλεος.
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ ό Θαυματουργός Αρχιεπίσκοπος Προκοννήσου (Προικοννήσου)
"Εζησε οτά μέσα του 6ου αιώνα, επί βασιλέων Ίουστίνου του θράκας και ανεψιού του Ιουστινιανού του Μεγάλου. Λόγω τη μεγάλης του αρετής, έγινε επίσκοπος Προκοννήσου ή Προικοννήσου, και πού σήμερα λέγεται Μαρμαράς. Τα ποιμαντικά του καθήκοντα εξάσκησε άριστα δια της πραότητας του και δια της προσευχής. Κάποτε μάλιστα θεράπευσε και την κόρη του βασιλιά Ιουστινιανού από δαιμόνιο. Απεβίωσε ειρηνικά την 1η Αυγούστου. Αργότερα ή βασίλισσα Θεοδώρα, προς ένδειξη ευγνωμοσύνης στον Άγιο, έκτισε Μονή στο όνομα του, εκεί όπου βρέθηκε το άγιο λείψανο του. Εκεί κοντά μάλιστα, βρέθηκε και πηγή αγιάσματος.
Ο ΑΓΙΟΣ ETHELWALD (Αγγλοσάξωνας)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ό αναγνώστης στο βιβλίο "ΟΙ Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων", του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου